ایران بوده و زحمات زیادی در این باب متحمل شده و در سال ۱۳۰۳ هجری قمری رساله بسیار مفیدی هم بعنوان اصلاح خط اسلام نوشته و چاپ کرده است. وی از مردان روشنفکر - کاری و علاقمند باصلاحات مملکت و وطن خویش بوده و هرچه میگفته و میکرده بآن ایمان راسخ داشته است. از ابتداء وارد خدمت وزارت خارجه شد و بتدریج ترقی کرد و از سال ۱۲۷۰ تا ۱۲۷۹ هجری قمری کارپرداز (کنسول) حاج طرخان و در سال ۱۲۷۹ قمری شارژه دافر (کاردار) ایران در پطرزبورگ و سپس کارپرداز اول (سرکنسول) ایران در تفلیس شد. (سابقا کنسول را کارپرداز و سرکنسول را کارپرداز اول و قنسول گری را کارپردازخانه می گفتند.) و مدت چهار سال در آنجا مشغول بانجام خدمت بود و در اواخر سال 1283 قمری پس از بازگشت حسنعلی خان گروسی (امیر نظام) از پاریس، میرزا یوسف خان بجای وی بسمت شارژه دافر (کاردار) سفارت مامور پاریس گردید و تا سال ۱۲۸۶ ق. در سمت مزبور باقی بود.
در سال ۱۲۸۸ ه.ق. که حاج میرزا حسینخان مشیرالدوله روی کار آمد و بوزارت دادگستری و وظایف و اوقاف منصوب شد و بعد در همین سال بمنصب و لقب سپهسالار اعظم و یکماه و نیم بعد صدر اعظم گردید، میرزا یوسف خان را بوزارت دادگستری منتقل و بسمت مستشار وزارتخانه مزبور برقرار نمود و از این تاریخ معروف گردید به میرزا یوسف خان مستشار و گاهی هم او را مستشارالوزاره نیز گفته اند. در سال ۱۲۸۹ ه.ق. دوباره بوزراتخارجه منتقل و به نیابت آن وزارتخانه معین شد و سپس به کارگذاری مهام خارجه آذربایجان که در آن زمان از کارهای مهم دولت بود منصوب و روانه گردید. در سال ۱۲۹۹ ق. که یحیی خان مشیرالدوله وزیر عدلیه شد میرزا یوسف خان را بسمت معاونت خود برگزید و در همین سال بمناسبت مستشاری ملقب به مستشارالدوله شد و مدتی طول نکشید که از این کار هم زیاد خوشش نیامد و چون در
