دیباچه
بنام یزدان جهان‌آفرین
مابین احتیاجاتی که انسان را پیوسته در فشار گذاشته از همه سخت‌تر و از همه وسیعتر احتیاج خوردن است. این احتیاج وابسته بزندگانی میباشد چه برای مرمت قوائی که بمصرف میرسانیم ناگزیریم بوسیلهٔ خوراک قوای دیگری جانشین آن بنمائیم تا بدن به تحلیل نرود. زندگی شبیه است بیک آتشکده که باید مرتب مواد مشتعله به آن برسد تا خاموش نگردد.
گرسنگی فرمانده غداری میباشد که بیدادگری آن دمی ما را آسوده نمیگذارد — باید خورد برای زندگانی! امروز بخوریم، فردا بخوریم، همیشه بخوریم. یک میل کور و درنده، یک احتیاج کنگ و ضروری ما را باین کار وادار مینماید. تمام حواس و ارادهٔ حیوانات را نیز همین احتیاج بخود جلب کرده و اغلب آدمیان وحشی بجز خوردن، لذت و خوشبختی دیگری را سراغ ندارند. مردمان متمدن اگرچه ادعای افکار عالیه میکنند ولیکن مسئله خوردن و نوشیدن پیوسته فکر آنها را بخود مشغول نموده است. همهٔ اعضای بدن غلام شکم میباشند و برای جستجوی خوراک بکار میروند: حواس ظاهری کمک براهنمائی در این تکاپو مینماید و اعمال روحیه برای بچنگ آوردن و تشخیص خوبی و بدی خوراکها بکار میرود. این میل غریزی در حیوانات خیلی دقیق و موشکاف است. هرکدام از آنها خوراکی را که برطبق ساختمان
