و غیره را بجهت حفاظت و محارست تعیین نمود و آن جناب در حضر و سفر در بین طی مراحل و منازل لمحه‌ای و دقیقۀ بوقت فرصت از تحصیل کمالات فوت و فروگذاشت نمی‌فرمودند و در اندک مدتی با وجود ترددات گوناگون که ترقیم آن موجب تطویل می‌گردد سرآمد اهل کمال عصر خود گردیده محل عقیدت و اخلاص قزلباشیه و صوفیان سلسلۀ صفویه گردید.
این مراتب در باطن موجب توحش خاطر شاه طهماسب مغفور شد لکن بسبب ادب و احتیاط از عمۀ بزرگوار خود امری که باعث اکراه خاطر او باشد بظهور نمی‌توانست آورد.
بعد از فتح خراسان و مراجعت بسمت عراق و شکست و اخراج افاغنه از اصفهان میرزا سید محمد را که اسم او سلیمان میرزا بود با اهل حرم خود باصفهان طلبید و همشیرۀ خود را با آن جناب برشتۀ ازدواج کشید و بعد از تسلط طهماسب قلی خان بر او و مقید نمودن او و از راه یزد او را روانۀ خراسان نمودن سلیمان میرزا را با اهل حرم و متعلقان او از راه سمنان و دامغان روانۀ ارض اقدس و از آنجا روانۀ بلدۀ ساری مازندران نمود و بعد از یک سال توقف در ساری از راه علی بلاغی۱ بسمنان فرستاد و بعد از جلوس خود در چول موغان شاه طهماسب مغفور و شاه عباس را بسبزوار و آن جناب را باصفهان فرستاد و نواب علیه والدۀ آن جناب نظر به علاقۀ به برادرزاده شاه را تنها نگذاشته خود در آن ورطۀ بلا مانده با فرزند خود وداع نموده همراه شاه طهماسب روانۀ سبزوار گردید.
بعد از شهادت شاه طهماسب و شاه عباس نواب علیه از سبزوار مراجعت باصفهان نزد پسر خود نمود و بعد از عود نادر شاه از هندوستان بصوب خراسان آن جناب را مع والده بمشهد مقدس طلبید که صدارت کل ممالک ایران را به علاوۀ تولیت سر کار فیض آثار به او داده به بهانۀ صدارت آن حضرت را نزد خود دارد.
________________________________________
- ↑ (۱) همان چشمه علی در شمال غربی دامغان از معابر سفید کوه.
