ذکر جلوس میمنت مأنوس شاه سلیمان الثانی الحسینی الموسوی الصفوی انار اللّه برهانه در ارض اقدس بر سریر سلطنت و جهانداری و قضایائی گه در آن زمان روی داد بتقدیر ملک لا یزال
نکته‌پردازان صحیفۀ سخن‌سرائی و یکه‌تازان عرصۀ جهان‌پیرائی توسن خوشخرام قلم را چنین بجلوه درآورده‌اند که چون پادشاه چهار بالش افلاک اعنی خسرو فلک چهارم سر از نقاب حجاب ظلمانی لیل قیرگون نمودار ساخت تمامی امرا و سرداران و سرکردگان پایتخت خسرو ایران با زیب و زینت فراوان بر در کریاس سپهر مماس آن حضرت بمقر سلطنت اجتماع نموده منتظر استسعاد کورنش و مترصد اشعۀ انوار فیوضات شهریاری بودند و بزبان حال مترنم باین مقال گردیدند که:
همه چشمیم تا برون آئی همه گوشیم تا چه فرمائی چون تشریف فرمائی آن حضرت بمقر سلطنت دفعتی در روز بیستم محرم الحرام سنۀ یک‌هزار و یک‌صد و شصت و سه (۱۱۶۳) هجری اتفاق شده اما سرانجام جشن جلوس و ترتیب خلاع و جواهرات هنوز نشده بود و حرمت شهر محرم نیز ملحوظ، بهر صورت تاریخی که مناسب این امر بود در نهم ماه صفر اهل تنجیم مقرر نمودند هر چند بندگان اقدس را در تمام ماه صفر وقوع این امر عظیم منظور نبود بلکه مرضی آن حضرت این بود که در اول شهر ربیع الأول که ابتدای ایام بهار و خرمی اراضی و اشجار و برومندی گل و لاله است این امر بوقوع رسیده سکه بزر گردد امرا و خوانین و سرداران بجهت طول ایام صلاح ندانستند لابد بنای ساعت سعید در پنجم ماه صفر المظفر تقرر یافت و یکی از سخن سنجان که در آن وقت در اصفهان بود قطعۀ مشتمل بر تاریخ جلوس گفته، آن را در این صحیفه ایراد می‌نماید:
شد از الطاف ربانی فروزان نیر طالع چه نیر مهر انور پادشاه مغرب و مشرق
