نداشته‌اند روزنامه و مطبوعات وسیع بوده است ـ پس شاید باین وسیله بتوان مشکلی از مشکلات را حل کرد. اما همه نمی‌توانند روز نامه بخوانند چون سواد ندارند و بدتر اینکه همه پول ندارند تا آنرا بخرند. پس چه باید کرد؟ اینست که دم در احزاب روز نامه‌ها را بدیوار کوبیده‌اند قرائتخانه‌های ملی گشوده شده روز نامه‌ها را کرایه می‌کنند. و همچنانکه علاقمند باصلاحات افزوده میشود و سینما رو و دختر مدرسه‌ای تیراژهاهم بالا می‌رود از دو هزار پنج هزار و ده هزار و همه بهمان نسبت که روزنامه می‌خرند و میخوانند مقاله هم می‌نویسند از درد‌ها و از راه حل‌ها. و برای روزنامه‌ها می‌فرستند و این عمل و عکس العمل روز بروز بر تعداد روزنامه و روزنامه خوان و روزنامه فروش و روزنامه‌نویس می‌افزاید.
از نظر خرج و دخل: - گرچه غیر از دو سه روز نامه آن زمان دیگران خرج و دخل نمی‌کنند ولی فدای سرشما. در عوض ادای وظیفه‌ای که می‌کنند و حق را که می‌گویند و این هم هست که راههای در آمد‌های غیر مستقیم روز نامه‌نگاری کم کم دارد شناخته میشود. کاغذی که سفارتخانه می‌دهد اعلان‌های دولتی رشوه‌ها و حق السکوتهای خصوصی- جواز سیمان وجوب و جو و برنج ولاستیك ا. و خوشبختی دیگر اینکه هنوز نویسندگان روز نامهإ‌ها پولکی نشده‌اند و برای هر ستونی که می‌نویسند حق تحریر نمی‌خواهند، چرا که هر نویسنده‌ای تفنن می‌کنند چرا که همه درد دل دارند، و هنوز نویسنده‌ها نمی‌دانند چه شغل پر درآمدیست این روزنامه‌نگاری. و هنوز کسی از راه این کار میلیونر نشده است و مهمتر از همه اینکه هنوز سرمایه‌های کلانی درراه مطبوعات بکار نیفتاده است. و هر نویسنده‌ای اگر نه برای دفاع از عقیده خود - دست کم برای بدست آوردن مقام و موقعیت اجتماعی قلم به دست گرفته است نه برای ثروت اندوختن چنانکه امروز می‌کنند.
***
از این پس تا سال ۱۳۳۲ ناهار بازار احزاب سیاسی است. دوره مبارزه‌های باصطلاح اصولی است! در این دوره احزاب سیاسی
