مشق زیبای تند‌نویسانه مفتصد در کاغذ و رقت... که قرار شد دفاعی در کار نباشد. حالا پیران قوم آمده‌اند که این خط را باید تغییر داد. بسیار خوب. بفرمایید. رو در واسی نکنید و خط لاتین را جایش بگذارید. اما بگویید ببینم این تغییر خط نشانه چه تغییری است در کجای این زندگی که ما داریم؟ آخر زیر این آسمان کبود چه حادثه‌ای بوقوع پیوسته؟ آیا مذهب تازه‌ای آمده است که ما از آن بیخبریم؟ یا اساس زندگی اقتصادی مردم عوض شده است؟ یا فقر ریشه کن شده؟ یا بیکاری و ولگردی از میان رفته؟ آخر این تغییر خط را بعنون کدام خبر خوش - وطلیعة كدام قدم مبارك ـ و پیش قراول کدام دوره طلایی بپذیریم؟
گرچه این دیگر بعقل پیران قوم قد نمی‌دهد اما شاید جوانی نو خواسته و باهوش در آید و بگوید تحول صنعتی مأخذ از غرب که ناچار از قبول آنیم چندان بی‌اهمیت‌تر از تحولاتی که تو در گذشته و از گذشته بر شمردی نیست. و در چنین صورتی چنان زندگی مازیروز برخواهد شد که خط که هیچ زبانمان نیز بین ما خواهد رفت. وراقم این سطور که در آغاز سخن با این خبر اشاره‌ای کرد همانجا گفت که در روزگار فعلی این زبان است که باید دل بخالش سوزاند نه خط و اکنون نیز در جواب این سؤال مقدر می‌گوید اگر این تحول صنعتی از صورت تفنن و تقلید و ندانم کاری بدر آمد و توانست در عمق اجتماع امروزی ما اثری بگذارد و دست کم رابطه مالك ورعیت را عوض کند تازه برای ما قضیه تجربه ژاپن پیش خواهد آمد که صدو پنجاه سال پیش بچنین مرحله‌ای از تحول صنعتی رسید ولی هیچ نیازی باین نداشت که خط
کج روتر از خط ترسای خود را عوض کند[۱]. وما فعلا در وضعی بسر
- ↑ یا توجه کنید به دولت اسرائیل که برای یك زبان نیمه
مرده (عبری) خط کاملاً مرده عبری راهم از نو زنده کرده است و رواج
داده چرا که در همین حد به سنت کهن محتاج بوده است، بهر صورت
هم اکنون علاوه برینکه تنها وسیله ربط ووحدت همه کسانی که در
بقیه پاورقی در صفحه بعد
