در محلات قدیمی و بازار آب در وسط کوچه‌ها در جوی تنگ کم‌عمق سرپوشیده‌ای جاری است و هرچند قدمی سوراخ گشادی در آن ترتیب داده‌اند که هر خانه از آنجا آب می‌برد و اکثر اوقات اشیاء آلودۀ خود را هم در آنجا می‌شویند. به علاوه کثافت کوچه و راه هم از همانجا داخل آب می‌شود. با این وضع حال آبی که مردم بدبخت محلات دور از مرکز طهران می‌نوشند معلوم است که چیست.
یخ نیز مثل آب در ممالک گرم مخصوصا ایران اهمیتی خاص دارد و بیشتر آن را از کوه‌های البرز به‌خصوص دماوند می‌آورند و تقریبا تمام مدت سال قاطرها آن را از دماوند به طهران می‌رسانند و مردم عادت دارند که حتی زمستان هم شربت و آب را با یخ استعمال کنند.
غیر از این منبع در اطراف باروی طهران نیز یخچال‌های زیاد هست که عمقی چندان ندارند و آنها را روزها در زمستان آب می‌اندازند و شب‌ها یخ می‌گیرند بعد یا آن یخ را برای فروش به بازار می‌فرستند یا در گودال‌های زیرزمینی یخچال که سقفی ضخیم دارد برای تابستان انبار می‌کنند.
یک عده از اعیان طهرانی در طرف مغرب شهر یعنی در محلۀ سنگلج و اراضی بین دروازه قزوین و دروازه باغ‌شاه پارک‌ها و باغ‌های بزرگی ساخته‌اند که یکی از آنها امیریه است متعلق به نایب السلطنه.
چون تمام زیبایی این باغ‌ها از برکت مقدار آبی است که به آنها می‌رسد آنها را مخصوصا در محلاتی ساخته‌اند که آب شهر ابتدا به آنجا وارد می‌شود تا بتوانند بیشتر و بهتر از آن استفاده کنند.
در طهران از هر درختی بهتر چنار رشد دارد و این که یکی از سیاحان قدیمی طهران را «شهر چنار» نامیده بی‌سبب نبوده است.
۲ مارس=۱۰ رجب
بناهای طهران همه خشت و گلی است، دیوارها و بام‌ها را با کاه‌گل ضخیم می‌اندایند و اگر هم آجر به کار ببرند بر اثر حدت آفتاب تابستانی از هم متلاشی می‌شود و حالیه که باران‌های زمستانی شروع به ریزش کرده سقف‌ها و دیوارهای پوسیده غالبا فرومی‌ریزد
