رسیدیم. در وسط راه دره‌ای است که دو ردیف تپه‌های اطراف آن از جهت منظره خیلی با یکدیگر فرق دارند.
روی دامنه‌های پرنشیب دست چپ که متوجه به جنوب‌اند تخته‌سنگ‌های سیاهی است که قلل کوه پس از جداشدن این سنگ‌ها از آنها تا مقداری ارتفاع به شکل تیغه‌ای تیز در هوا مانده در صورتی که تپه‌های سمت راست بر خلاف کم‌نشیب و قلل آنها مستدیر و تقریبا سراسر آنها از خاک مستور است.
دستجرد که به علت ارتفاع بالنسبه زیاد هوایی قابل تحمل دارد قریه‌ای است که با دو قریه دیگر نظیر خود در روی سرزمین مرتفعی به شکل نعل اسب ساخته شده‌اند. اطراف آن چندان زراعتی ندارد فقط در باغات آن عده‌ای موستان دیده می‌شود.
۸ اوت = ۱۵ محرم
جهت رسیدن به آوه باید از میان دره‌های عمیق و بستر رودخانه‌های خشک که برای عبور کالسکه چندان مناسب نیست تا ۷۰۰ متر ارتفاع پایین آمد.
آوه کهنه چون بر سر راه اصفهان به قزوین ساخته شده موقع جغرافیایی خوبی دارد. آوه جدید را هم برای آن‌که از این مزیت محروم نماند به فاصله کمی در جنوب آوه قدیم ساخته‌اند. آوه قدیم امروز به صورت خرابه‌ای است که در زیر یک تپه قریب به دیوارهای خرابه ارگ شهر فرو رفته و چیزی که از آن باقی است امامزاده‌ای است به نام امامزاده عبد الله که با پسرانش در آنجا به خاک سپرده شده‌اند.
۹ اوت = ۱۶ محرم
بعد از سه فرسخ آبادی یل‌آباد است. طرف دست راست ما قریه‌ای است که تاکنون شبیه به آن را ندیده بودیم.
معمولا در همه جا خانه‌ها لااقل از طرف دیوار خارجی به یکدیگر متصل‌اند و همه نیز پشت بام دارند.
در اینجا خانه‌ها جدا از یکدیگر در وسط دشت ساخته شده‌اند و هیچ مدخلی جز یک در کم‌ارتفاع ندارند و به همین جهت هم همه به هم شبیه‌اند.
