این نامه خواهش میشود که اشتباه مذکور را از روی قاعده‌ای که خواجه نصیر در یک رباعی بیان کرده اصلاح نمایند
| آنانکه بفارسی سخن میرانند | در معرض دال ذال را بنشانند | |||||
| ما قبل وی ار ساکن جزوای بود | دال است وگر نه ذال معجم خوانند | |||||
👈 بملاحظه آنکه در طی مقالات و توضیحات فقرات یشتها کلمات اوستائی وَرِنَ 𐬬𐬀𐬭𐬆𐬥𐬀 (گیلان دیلَم) وَیّو 𐬬𐬀 (فرشته هوا) اَپمْ نپاتْ 𐬀𐬞𐬄𐬨𐬥 (فرشته آب) در املاء فارسی مختلف نوشته شده لازم دیدیم در اینجا برای رفع اشتباه ذکر کنیم که کلمات مذکور با املاء فوق مقرون بصواب و مطابق تلفظ درست اوستائی آنهاست
همچنین متذّکر میشویم که در املاء فارسی یک دسته از لغات اوستائی که در این نامه استعمال شده غالبا تلفظ پهلوی آنها منظور شده در انجام این کتاب کلیّهٔ این لغات با تلفظ اوستائی آنها بخط فارسی مندرج است
دیگر اینکه حرف اوستائی را در جزو کلمات گهی (ثاء) و گهی (تاء) نگاشتیم غالب مستشرقین معادل این حرف را (th) انگلیسی می‌نگارند که تقریباً مثل (ثاء) تلفظ میشود عربها هم (ثاء) را تقریباً مثل (تاء) تلفظ میکنند نه مثل ما فارسی‌زبانان که در کلماتی مثل اثاث و اساس فرقی میان ثاء و سین نمیگذاریم حرف مذکور در پهلوی گهی به (تاء) تبدیل یافته و گهی به (سین) چانکه مِیثرَه 𐬨𐬌𐬚𐬭𐬀 (مهر) میتر و گاثَ 𐬔𐬁𐬚𐬀 گاس شد این کلمه اخیر را امروزه ما با (تاء) تلفظ نموده گات یا گاتا میگوئیم چنانکه در اسم پیغمبر ایران 𐬰𐬀𐬭𐬀𐬚𐬎𐬱𐬙𐬭𐬀 زَرَثُوْشتَرَ همین معامله را نموده زرتشت میگوئیم پارسیان حرف مذکور را در وقت قرأت اوستا مثل (تاء) تلفظ میکنند از برای (تاء) معمولی در الفبای زند یا دین دبیره حرف () وضع شده است حرف () را اگر مثل (ث) عربی با (th) انگلیسی تلفظ کنیم بخطا نرفته‌ایم
