۲۶ فروردین ۲۰۹
لاهيجان
برادر عزیزم ! لادین !
تاکنون دودفعه، یکی به آدرس کریمه «پریمو دیسکایا اولیتا» و دیگری به آدرس مسکو «شایسکایا دم» کاغذ نوشته‌ام. متأسفانه به جواب هیچکدام نائل نشده‌ام. نمی‌دانم چه علت دارد. از طرف تو برای خودم دلیل می‌آورم و در وجود خودم نیز به همین عیب‌ها برمیخورم. به این جهت تسلی می‌یابم. ولی من باز از احوال خودم برای تو می‌نویسم. شاید کلمه‌یی از کلمات من بکار تو بخورد.
حقیقة آدم پر گوئی شده‌ام. همیشه سعی دارم کاغذ‌هایم را مخصوصا مختصر تمام کنم. و از این بابت خود را در تحت تمرین واغوای نفس، تربیت می‌دهم، ولی هنوز موفق نشده‌ام. قسمت نبوده است که این عیب در نوشتجات من نباشد. و برعیب‌های دیگر من نیفزاید.
روز به روز بر محاسن شخص افزوده می‌شود. بدون تردید معایب نیز نشو و نمایی دارند. چونکه همیشه عدم موازنه‌یی در نفس انسانی موجود است. شدت عمل یك عضو، یا تحریک یک خاطرهی نفسانی، باعث ضعف
