این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
۲۴ خرداد ۳۰۵
تهران
والی مهربان و محترم آقای نظام الدوله
خبر می رسد والی سه روز در رشت برای پدرم مجلس ترحیمی ترتیب داده بوده است. شاعر نمیداند این همدردی وصمیمت را چه وقت و با کدام زبان تلافی کند.
کدام زبان؟ شعر ، موسيقى وهر کدام از اشکال ووسائل خاصه،عاجزند از این که کاملا مكنونات ضمیر انسان را فاش کنند . به این جهت این کاغذ نخواهد توانست صدایی باشد که در مقابل آن صدای دوستانه که اینقدر با همدردی ادا شده است، قابل توجه واقع شود.
قابل توجه فقط قلبی است که نمی تواند در فشار مصائب ، خود را بشناساند ولی بخوبی احساس می کند مرهون یگانگی آن وجودی است که مثل پدر ازفرزندش دلجوئی می نماید. پس در اینجا کاغذم را تمام می کنم و از بیفایده ماندن تضرع در مقابل تقدیر حرف نمی زنم.
نیما
