۲۸ خرداد ۱۳۰۵
به مرند
عیب در این است کسی را که از راه دور به دوستی اختیار کرده ای کمتر برای دوستانش چیز می نویسد. اهمال در کار، اغلب همه جا درمن وجود دارد وبالاخص در آنچه مربوط به ارتباط من با دیگران باشد. ولی این مسئله نمی تواند برای شاعری که قلبش از جنس دیگر آفریده شده است دال بر بی محبتی باشد.
بعضی اوقات نسبت به چیزهایی که دوستی می ورزیم بی قید میشویم و این برای این است که ذهن مجرى بالاجبار هر نوع وظیفه است و چون هر وظیفه را يك اقتدار مطلق طبیعی ایجاد می کند حس می کنیم نسبت به خیلی چیزها بی قید هستیم. مخصوصا وقتی که این اقتدار از بعضی مصائب ناگهانی ناشی شده باشد. معهذا کسی را که از مرند به تهران برای دوست شدن کاغذمی نویسد به این زودی فراموش نخواهم کرد. آنهم وقتی که جوان باشد. زیرا شخص در این سن قابل دوستی است .
جوان می تواند همه چیز خود را جوان کند مشروط بر اینکه سعی داشته باشد همه کس و همه چیز راجوان ببیند. این نوع بینایی، سنگر زندگانی اوست
