شب پنجشنبه ۲۱ فروردین ۱۳۰۹
لاهیجان
دوست عزیز من!
مسيوهماياك. خليقي.
به هر اسم و رسم که در آئی. به هر طریقه که ضرب بگیری و به دقت از زیر
عینك روی پوست ضربت نگاه کنی، جلوی هر مهمانخانه که مست بشوی و برقصی
تو همانی که بوده‌یی و یقین دارم که مرا فراموش نکرده‌یی و از خواندن این
كاغذ تصدیق خواهی کرد مدتهاست این شیشه‌ی مقدس را به سلامتی یکدیگر
خالی نکرده‌ایم. یعنی این مایه‌ی رقص را. در اینجا هروقت که این فرصت
برای انسان فراهم شود خیلی قدر و قیمت دارد! همانطور که استکمال روح
لازم است، تکمیل اسباب تفریح وتفنن نیز لازم از‌ایمان است و هم
از تقوا كه به وجود خود بد نگذرانیم.
بعضی اشتباه کرده‌اند و خیال می‌کنند که مقصود از‌ایمان و تقوا فقط این است که شخص به دیگران بد نگذراند. البته تو محتاج نیستی که ترا تشویق كنم. یك پیاله نخورده به رقص می‌آیی.
همینقدر باید بگویم لاهیجان محلی است که خوب بکار گردش و شراب
