و اثعل الورد: انبوه گرديد از مردمان بر آب آينده.
اثعبان
( osobān ) ا. ع. آب روان.
اثعبان
( osobān ) و
اثعبانى
( osobāniy ) ص. ع. روى نيك سپيد. و حسين و جميل.
اثعبى
( as'abiy ) ص. ع. روى بسيار سپيد. و حسين و جميل.
اثعل
( as'al ) ص. ع. مهتر بزرگ با فضائل و معارف. و كسى كه دندانش از طرف بيرون لثه برآمده باشد. ج:
ثعل
( so'l ). و مرد جسيم و تناور.
اثعنجاح
( es'enjāh ) م. ع.: اثعنجح المطر: بسيار و پى هم باريد باران.
اثعنجار
( es'enjār ) م. ع. اثعنجر الدمع: ريخته شد اشك.
اثعوب
( os'ub ) ا. ع. آب روان.
اثغاء
( esqā' ) م. ع. عطا كردن. و اتيته فما اثغى شيئا: آمدم نزد او و نداد چيزى.
و اثغى شاته: ببانگ آورد گوسپند خود را.
اثغاب
( asqāb ) ع. ج. ثغب ( saqb ).
اثغار
( esqār ) م. ع. اثغر الغلام اثغارا:
دندان شير انداخت آن كودك. و يا دندان برآورد. و اثعر (مجهولا): افتاد دندانهاى او و يا دندان شير او. و باريك شد دهان او.
اثغار
( esseqār ) م. ع. اثغر الغلام اثغارا: دندان شير انداخت آن كودك. و يا دندان برآورد.
اثغام
( esqām ) م. ع. اثغم الوادى:
ثغام يعنى درمنه رويانيد. آن وادى. و اثغم الرأس.: سپيد گرديد آن سر مانند در منه.
و اثغم الاناء: پر كرد آن ظرف را. و اثغم فلانا: در خشم آورد فلان را. و يا شاد گردانيد او را.
اثغماء
( asqemā' ) ج. ثغام.
اثف
( asf ) م. ع. اثفه اثفا (از باب ضرب): پيروى كرد او را. و راند و دفع كرد او را. و اثفه (از باب ضرب و نصر): طلب كرد او را.
اثف
( asef ) ص. ع. پيرو. و تابع و ثابت.
و بى‌قرار. و بى‌حركت.
اثفاء
( esfā' ) م. ع. اثفى الرجل:
سه زن كرد آن مرد. اثفى القدر: بر ديگ پايه نهاد ديگ را.
اثفار
( asfār ) ع. ج ثفر ( sa'far ).
اثفار
( esfār ) م. ع. اثفره اثفارا: پار دم ساخت براى آن. و پاردم بست به آن.
و اثفره: از پس راند آن را. و اثفرته بيعة سوء: خريد و فروخت بد را بدنبال او بستم.
و اثفرت العنز: نزديك زادن رسيد آن بز
اثفال
( esfāl ) م. ع. اثفل الشراب:
دردگين شد آن شراب.
اثفان
( esfān ) م. ع. پينه افكندن كار بر دست كسى يق اثغن العمل اليد.
اثفية
( osfiat ) و ( esfiyat ) ا. ع. يك پايۀ از ديگدان و يك پايۀ از سه‌پايه. ج: اثافىّ و اثافى. و ا ج. جماعت مردم. و عدد بسيار يق بقيت من بنى فلان اثفية خشناء: از اولاد فلان عدد بسيار و درشت مانده است.
اثقاب
( esqāb ) م. ع. اثقب النار اثقابا: برافروخت آتش را.
اثقاف
( esqāf ) م. ع. اثقفته (مجهولا):
مساوى و مماثل كرده شد بهر من.
اثقال
( asqāl ) ع. ج ثقل ( seql ). و اثقال الارض: دفينه‌هاى زمين و مردگان قوله تعالى:
وَ أَخْرَجَتِ اَلْأَرْضُ أَثْقٰالَهٰا.
اثقال
( esqāl ) م. ع. اثقله اثقالا: گران بار كرد او را و بار داد بر او. و اثقلت المراة:
گران گرديد و ظاهر شد آبستنى آن زن. و اثقله المرض: سست و گران ساخت او را بيمارى.
و كذا اثقله النوم و اللوم.
اثقب
( asqob ) ع. ج ثقب. ( qabas )
اثقف
( asqaf ) ص. ع. ترش‌تر.
اثقل
( asqal ) ص. ع. سنگين‌تر و گران‌تر.
اثقوب
( osqub ) ص. ع. مرد دانا و ماهر در هر كار.
اثكال
( eskāl ) ا. ع. خوشۀ خرما. ج:
اثاكل.
اثكال
( eskāl ) م. ع. اثكلت المراة اثكالا: لازم شد انزن را بيفرزندى. و نيز اثكال:
بيفرزند گردانيدن يق اثكلها الله ولدها (يتعدى و لا يتعدى).
اثكول
( oskul ) ا. ع. خوشۀ خرما. ج:
اثاكيل.
اثكون
( oskun ) ا. ع. عرجون و خوشۀ خرما.
اثل
( asl ) ا. ع. درخت شورگز. ج: اثول.
اثل
( asall ) ص. ع. كسى كه داراى كوسپند زياد و پشم بسيار بود.
اثلاب
( aslāb ) ع. ج ثلب. ( aslb )
اثلات
( asalāt ) ع. ج اثلة ( aslat ).
اثلاث
( aslās ) ع. ج ثلث. ( sols )
اثلاث
( eslās ) ع. م. سه شدن يق اثلثوا يعنى سه تا شدند.
اثلاج
( esāj ) م. ع. اثلجتنا السماء:
برف باريد. و كذلك اثلج يومنا. و اثلجت نفسى به: يقين كرد دل من و مطمئن گرديد به آن. و اثلجته: شادمان گردانيدم او را.
و اثلج فلان: برف زده شد فلان. و به برف رسيد. و اثلج ماء البئر: باز ايستاد آب چاه. و نيز اثلاج: ظفر يافتن و رستگار شدن.
و رسيدن چاه كن بگل يق حفر حتى اثلج.
اثلال
( eslāl ) م. ع. اثل الرجل اثلالا: بسيار ثلة گرديد آن مرد يعنى صاحب گوسپند بسيار و پشم زياد شد. و نيز اثلال: رخنه برآوردن. و اصلاح كردن
