اجتباء
( ejtebā' ) م. ع. گرفتن مال از جايهاى مختلف. و اجتباه لنفسه. برگزيد آن را براى خود.
اجتباب
( ejtebāb ) م. ع. بريدن.
اجتباذ
( ejtebāz ) م. ع. كشيدن.
اجتبار
( ejtebār ) م. ع اجتبره اجتبارا:
شكسته‌بندى نمود او را. و نيكو كرد حال او را.
و توانگر كردن. و اجتبر فلان: درست نيكو حال و توانگر گرديد (لازم و متعدى).
اجتبان
( ejtebān ) م. ع. اجتبنه:
بددل يافت او را. و يا بد شمرد. و اجتبن اللبن. پنير ساخت آن شير را.
اجتباه
( ejtebāh ) م. ع. اجتبه الماء و غيره: ناگوارد شمرد آن آب و جز آن را.
اجتثاث
( ejtesās ) م. ع. بريدن و از بيخ بركندن.
اجتحاء
( ejtehā' ) م. ع. از بيخ بركندن.
اجتحار
( ejtehār ) م. ع. اجتحر له جحرا. سوراخ ساخت براى خود.
اجتحاف
( ejtehāf ) م. ع. اجتحفه:
ربود آن را. و اجتحف التريد. بسه انگشت برگرفت اشكنه را. و اجتحف ماء البئر.
تمام بركشيد آب آن چاه را.
اجتداء
( ejtedā' ) م. ع. سؤال كردن و عطا خواستن از كسى.
اجتداث
( ejtedās ) م. ع. گور ساختن.
اجتداح
( ejtedāh ) م. ع. اجتدح السويق: شورانيد آن پست را.
اجتدار
( ejtedār ) م. ع. ديوار ساختن.
اجتذاب
( ejtezāb ) م. ع. كشيدن. و ربودن.
اجتذال
( ejtezāl ) م. ع شادمان گرديدن.
اجتراء
( ejterā ) م. ع. دلير گرديدن يق اجترء عليه: دلير گرديد بر آن.
اجتراح
( ejterāh ) م. ع. كسب كردن.
و ورزيدن.
اجترار
( ejterār ) م. ع. كشيدن. و نشخوار كردن شتر.
اجتراس
( ejterās ) م. ع. گرد آوردن و كسب نمودن.
اجتراش
( ejterāc ) م. ع. اجترش لعياله اجتراشا. گرد آورد و كسب كرد براى عيال خود. و اجترش الشيى. ربود آن چيز را.
اجتراع
( ejterā' ) م. ع. فرو بردن به آب چيزى را. و چوب از درخت باز شكستن يق اجترع العود.
اجتراف
( ejterāf ) م. ع. از بن بركندن.
و همه را بردن. و هلاك كردن.
اجترام
( ejterām ) م. ع. بار خرما بريدن يق اجترم النخل: اندازه كرد بار خرما را بر درخت. و اجترم لاهله. كسب كرد براى عيال خود. و اجترم فلان. گناه كرد فلان.
اجتران
( ejterān ) م. ع. جرين ساختن:
مر. جرين.
اجتزاء
( ejtezā' ) م. ع. چون مهموز باشد پسند كردن و راضى بودن يق اجتزء بالشيئى يعنى پسند كرد آن چيز را. و چون يائى بود پاداش عمل خواستن از كسى.
اجتزار
( ejtezār ) م. ع. شتر كشتن.
و گوسپند گرفتن براى كشتن. و مانند آن.
و اجتزروا فى القتال اى تركوهم جزرا للسباع اى قطعا.
اجتزاز
( ejtezāz ) م. ع. بريدن. و درودن. و اجتز الشعر: فريز كرد موى را.
اجتزاع
( ejtezā' ) م. ع. شكستن. و بريدن يق اجتزع من الشجرة عودا:
بريد و يا شكست از درخت چوب را.
اجتزاف
( ejtezāf ) م. ع. بدون كيل يا وزن خريدن چيزى را.
اجتزام
( ejtezām ) م. ع. اجتزم النخل: اندازه كرد خرما را بر درخت.
و اجتزم حظيرته: خريد حظيرۀ او را.
و اجتزم من المال: پاره‌اى گرفت از آن مال.
اجتسار
( ejtesār ) م. ع. اجتسرت الركاب المفازة: عبور كردند شتران از آن بيابان. و اجتسرت السفينة البحر:
بدريا افتاد آن كشتى. و روان شد.
اجتساس
( ejtesās ) م. ع. دست بسودن.
و اجتست الابل الكلاء: چريدند شتران آن گياه را بدهنهاى خود.
اجتساع
( ejtesā' ) م. ع. اجتسعت الناقة اجتساعا: برآورد آن ماده شتر نشخوار شكم را بدهان.
اجتشاء
( ejtecā' ) م. ع. موافقت ناكردن چيزى چيزى را. يق اجتشئتنى البلدة و اجتشئتها اذا لم يوافقك و لم توافقها.
اجتشاش
( ejtecāc ) م. ع. اجتشت الارض: پيچيده شد گياه آن زمين.
اجتصاص
( ejtesās ) م. ع. گچ گرفتن.
و اجتص القوم: نزديك شد خانه‌هاى آن قوم بهم و محل نزول و محل اجتماعشان.
اجتعاف
( ejteāf ) م. ع. احتعف الشجرة: بركند آن درخت را.
اجتعال
( ejteāl ) م. ع. مزد گرفتن. و اجتعله فلان: كرد آن را فلان.
اجتفاء
( ejtefā' ) م. ع. چون مهموز باشد يق اجتفا البقل: از بيخ بركند آن تره را.
و چون واوى بود بود دور ساختن كسى را از جاى خود.
اجتفات
( ejtefāt ) م. ع. اجتفت المال اجتفاتا: هلاك كرد و برد همۀ آن مال را.
اجتفار
( ejtefār ) م. ع. باز ماندن فحل از گشنى.
