اجنان
( ejnān ) م. ع. پنهان داشتن چيزى را در دل. و اجنه الليل: پوشيد آن را شب.
و اجن الميت: در كفن پيچيد مرده را و دفن كرد. و اجن عنه: پوشيده و پنهان شد از او. و اجنته الحامل: كودك افكند آن زن حامله. و اجنه الله: ديوانه گردانيد او را خداى. و ما اجنه: چه بسيار ديوانه است او.
اجنب
( ajnab ) ص. ع. بيگانه و غريب.
و نافرمان.
اجنبان
( ajonbān ) ص. پ. ساكن و بى‌حركت - ضد جنبان.
اجنبة
( ajnebat ). ع ج جناب.
اجنبى
( ajnabiy ) ص. پ. - مأخوذ از تازى بيگانه و هسبت و غريب و خارجى. و مردم بيگانه.
اجنبى
( ajnabiy ) ص. پ. بيگانه و غريب.
و نافرمان.
اجنبية
( ajnabiyat ) ا. پ. - مأخوذ از تازى - بيگانگى و غربت. و حالت بيگانگى.
اجنة
( ajnat ) و ( ejnat ) و ( ojnat ) ا. ع.
تندى رخسار. (لغة فى وجنة).
اجنة
( ajennat ) ع. ج جنين ( janin ).
اجنح
( ajnoh ) و
اجنحة
( ajnehat ) ع. ج جناح.
اجند
( ojand ) ص. پ. مطيع و فرمان بردار.
اجنف
( ajnaf ) ص. ع. مايل از حق.
و كوزپشت.
اجنك
( ajennaka ) ع. و من اجنك ( men-ajennaka ) مخفف از من اجل انك يعنى از جهت اينكه تو.
اجنن
( ajnon ) ع. ج جنين ( janin ).
اجنه
( ajenne ) ج ا. پ - مأخوذ از تازى - جنها و ديوها و پريها.
اجنى
( ajnā ) ص. ع رجل اجنى:
مرد كوزپشت.
اجنيض
( ejniz ) ص. ع. برجاماندۀ از كاهلى. و گنكلاج كه اميد خير و شر از وى نباشد. و ترسندۀ باز ايستنده از كارها.
اجواء
( ajvā' ) ع. ج جوّ.
اجواء
( ejvā' ) م. ع. ديگ در جواء كردن و ديك در غلاف نهادن.
اجواب
( ajvāb ) ع. ج جوب.
اجواد
( ajvād ) ع. ج جواد.
اجواد
( ejvād ) م. ع اجوده اجودا:
نيكو گردانيد او را. و اجود الفرس: نيكو گرديد اسب. و اجود بالولد: پسر جواد زاد. مر. اجادة.
اجوار
( ajvār ) ع. ج جار.
اجواز
( ajvāz ) ع. ج جوز.
اجواف
( ajvāf ) ع. ج جوف.
اجوال
( ajvāl ) ع. ج جول.
اجوام
( ajvām ) ع. ج جام.
اجوانى
( ajvāni ) ا. پ نوعى از ادويه.
اجواين
( ajvāyen ) ا. پ قسمى از رازيانه.
و اجواين خراسانى: بزر البنج.
اجوب
( ajvab ) ص. ع برنده‌تر. الحديث:
اى ليل اجوب دعوة اى اسرع اجابة
اجوبة
( ajvebat ) ع. ج جواب.
اجوبة
( ajvebe ) ج ا. پ - مأخوذ از تازى - جوابها و پاسخها. و اجوبۀ مسكته:
پاسخهائى كه موجب سكوت و عدم پرسش مى‌گردد.
اجوث
( ajvas ) ص. ع مردى كه شكمش كلان و فروهشته بود. ج: جوث.
اجوع
( aju' ) ص. ع روشن و درخشنده و تابان.
اجوج
( ojuj ) م. ع اج الماء اجوجا (از باب نصر): شور و تلخ شد آب. و اججته انا: شور و تلخ گردانيدم آن را (لازم و متعدى).
اجوح
( ajvah ) ص. ع فراخ از هر چيزى.
ج: جوح.
اجود
( ajvad ) ص. ع. بهتر و خوب‌تر و نيكوتر.
اجودان
( ajudān ) ا. پ. صاحب منصب لشكرى كه واسطۀ ما بين تا بين و صاحب منصب و فرمانده كل باشد. و اجودان‌باشى: آنكه واسطۀ ما بين وزير جنگ و ساير صاحب‌منصبان بود.
اجور
( ajur ) ا. ع. مر. آجر.
اجور
( ojur ) ع. ج اجره.
اجور
( ojur ) م. ع اجر اجرا و اجارا و اجورا. مر. اجار.
اجوره
( ajure ) ا. پ. - مأخوذ از تازى - مزد. و اجاره و كرايه. و مواجب.
اجوره‌دار
( ojure-dār ) ا. پ مزدور و كارگر.
اجوره‌دارى
( ojure-dāri ) ا. پ مواجب. و كرايه. و اجرت.
اجوز
( ajuz ) ع. ج جائز.
اجوزة
( ajvezat ) ع. ج جائز.
اجوع
( ajva' ) ص. ع گرسنه‌تر.
اجوف
( ajvaf ) ص. ع هر چيز فراخ و درون كاواك. و شير كلان شكم. وا.
باصطلاح صرف و نحو هر كلمة معتل العين.
و باصطلاح تشريح نام دو وريد كه يكى را اجوف صاعد و ديگرى را اجوف نازل گويند.
اجوفان
( ajvafāne ) ا. بصيغۀ تثنيه. ع.
شكم و فرج.
اجوق
( ajvaq ) ص. ع. كج صورت. و رجل اجوق: مرد ستبر گردن.
اجول
( ajval ) ص. ع. گردآلود. و يوم اجول: روز بسيار گرد و غبار.
اجول
( ojul ) م. ع اجل اجولا (از باب سمع): پس ماند و درنگ كرد.
