بر گناه.
آغالشتن
( āqalectan ) ف م.: پ.
فراهم كردن. و توده كردن و انبار كردن.
آغاوات
( āqāvāt ) ع. ج آغا (مخصوص مصريها و عثمانيها مى‌باشد).
آغاليدن
( āqālidan ) ف ل.: پ. گرم شدن. و متغير و ستيزنده شدن. و ف م.: تند و تيز كردن. و ترغيب نمودن مردم را بر جنگ و تحريض نمودن بر آن و خصومت افگندن ميان مردم. و در زندان كردن و محبوس ساختن.
و سختى آوردن.
آغاليده
( āqālide ) ص. پ. آشفته.
و تحريض شدۀ بجنگ.
آغايان
( āqāyān ) پ. ج. آغا.
آغر
( āqar ) ا. پ. رودخانۀ خشكى كه پس از گذشتن سيلاب در بعضى جاهاى آن اندك آبى مانده باشد.
آغرده
( āqarde ) ا. پ. جامۀ نازك و تنگ و جامۀ تنگ و پاره‌پاره.
آغرسطس
( āqarsates ) ا. پ. - مأخوذ از يونانى - نام گياهى كه گرمازگ نيز گويند.
آغره
( āqre ) ا. پ. يك نوع گياهى كه بزبان فرانسه ليكن گويند.
آغريوس
( āqrius ) ا. پ. - مأخوذ از يونانى - بيابان و دشت.
آغستن
( āqastan ) ف م: پ. بزور و عنف چيزى در جائى فرو كردن. و پر كردن و انباشتن و آگندن.
آغسته
( āqaste ) ص. پ. مملو و پر.
و بزور پر كرده.
آغش
( āqoc ) ا. پ. آغوش و كنار و بغل.
آغشتانيدن
( āqactānidan ) ف م: پ.
سرشتن فرمودن. و خيسانيدن.
آغشتگى
( āqactegi ) ا. پ. اختلاط و امتزاج و آميزش.
آغشتن
( āqactan ) و ( āqectan ) و ( āqoctan ) ف ل. پ. تر شدن. آلوده شدن.
و ف م. تر كردن. و بريدن و قطع كردن. و قيمه كردن و قطعه قطعه كردن.
آغشته
( āqacte ) ص. پ آميخته و آلوده.
و تر شده. و زمين آب داده.
آغشغه
( āqecqe ) ا. پ. آن قسمتى از در كه داراى جامهاى بزرگ شيشه بود.
و در آغشغه: درى كه داراى آغشغه باشد.
آغشك
( āqacak ) ا. پ. تربانتين و يك نوع صمغ كه از طايفۀ درخت كاج تراوش مى‌كند.
آغل
( āqel ) ا. پ. آغال و جاى باش گوسپندان.
آغند
( āqand ) ص. پ. آگنده و انباشته و پر كرده.
آغندن
( āqandan ) ف م. پ. پر كردن چيزى و انباشتن و آگندن.
آغنده
( āqande ) ص. پ. پر شده و پر و انباشته شده.
آغنده
( āqonde ) ا. پ. گلولۀ پنبۀ پيچيده شده. و رتيلا و نوعى از عنكبوت كه معروف به زهر داشتن است.
آغوات
( āqavāt ) ع. ج آغا (معمول مصريها مى‌باشد).
آغوز
( āqoz ) ا. پ. شيرى كه از پستان زن و زائيده سيلان مى‌كند و هرس و هرش و ماك نيز گويند.
آغوش
( āqowc ) ا. پ. بغل و بر و سينه. و پرستار. و بنده. و آغوش كردن و يا در آغوش كردن ف م.: در برگرفتن و در كنار گرفتن و بغل‌گيرى نمودن. و شامل كردن و دريافت كردن. و گنجيدن و ف ل.
آغوش دادن بى‌خبر شدن.
آغوشيدن
( āqowcidan ) ف م.: پ. در بغل كشيدن و در بركشيدن.
آغول
( āqowl ) ا. پ. نگاه بگوشۀ چشم. و نگريستن از روى خشم.
آغية
( āqiat ) ا. ع. جويچه‌اى كه براى آبيارى سوى كشت آرند. ج: اواغى.
آغيرس
( āqiras ) ا. پ. گردكان و گردو و جوز.
آغيشتن
( āqictan ) ف ل. پ. در در بغل گرفته شدن. و خيسيدن. و آويخته شدن و معلق بودن. و ف م. در بغل گرفتن. و بريدن و قطع كردن. و قيمه كردن. و آويختن و آويزان نمودن.
آغيشيدن
( āqicidan ) ف ل. پ.
ترسيدن و هراسيدن و ترس و بيم داشتن.
و ف م. در آغوش گرفتن. و قطع كردن و بريدن.
آغيل
( āqil ) ا. پ. نگاه بگوشۀ چشم از روى غضب و خشم. و كج‌بينى. و نگاه از روى خشم. و آغل و جاى باش گوسپندان. و ص.
شخص احول.
آف
( āf ) ا. پ. آفتاب و خورشيد و شمس.
و آهوى مشك.
آفات
( āfāt ) ج ا. پ. مأخوذ از تازى بلاها و آفت‌ها. مر. آفت.
آفات
( āfāt ) ع. ج. آفة.
آفاق
( āfāq ) ع. ج. افق و افق
آفاق‌بند
( āfāq-band ) و
آفاق‌ستان
( āfāq-setān )
آفاق‌گير
( āfāq-gir ) ص. پ. كسى كه غالب مى‌شود بر جهان و در تصرف خود مى‌آورد عالم را.
آفاق گرفته
( āfāq-gerefte ) ص. پ.
مشهور و معروف.
