جهت كوبيدن بدر نصب كنند. و پهناكش جولاهگان و آن چوبيست كه درازيش موافق پهناى جامه‌ايست كه مى‌بافند و بر هر دو سر آن آهن نصب كرده‌اند و آن را در وقت بافتن بر دو كنار جامه بند كنند. و نيز ريسمانى كه جولاهگان بديوار و يا سقف خانه نصب مى‌كنند و تارهاى دستگاه خانه را بروى آن مى‌اندازند وقتى كه نزديك باتمام است.
آهنجيدن
( āhanjidan ) ف م. پ.
آشاميدن. و كشيدن و بركشيدن. و افكندن و انداختن. و نگريستن. و ف ل. سنگيدن. و شنا كردن. و چشم داشتن.
آهن چنگال
( āhan-cangāl ) ا. پ.
چنگال آهنين. و ص. قوى پنجه و توانا و زوردار.
آهنچه
( āhan-ce ) ا. پ. مر.
آهنجه.
آهنچيدن
( āhancidan ) ف ل و م. پ.
مر. آهنجيدن.
آهنخاى
( āhan-xāy ) ص. پ. اسب سرشخ و پرزور. و قاتل و خونى. و پردل.
آهن‌دل
( āhan-del ) ص. پ. سخت دل و پردل و بى‌باك و دلير.
آهن ديگ
( āhan deyg ) ا. پ. ديگ آهن.
آهن‌دلى
( āhan-deli ) ا. پ. دليرى و بى‌باكى و بهادرى و مردانگى.
آهن‌ربا
( āhan-robā ) ا. پ. مغناطيس.
آهن‌رگ
( āhan-rag ) ص. پ. اسب قوى و پرزور و سرشخ.
آهن روى
( āhan-ruy ) ص. پ.
سخت‌روى و گستاخ.
آهن‌ريزى
( āhan-rizi ) ا. پ. آهن كارى.
آهن‌ساى
( āhan-sāy ) ا. پ. سوهان و خاوه.
آهن‌قبا
( āhan-qabā ) ا. پ. زره.
آهن كرسى
( āhan-korsi ) ا. پ.
سندان زرگرى و آهنگرى.
آهن‌كش
( āhan-kac ) ا. پ.
مغناطيس.
آهنگ
( āhang ) ا. پ. ساز و آواز و نغمه و ترانه. و پرده. و سرود. و آوازى كه در آغاز خوانندگى بركشند. و قصد و اراده و توجه و عزم. و ترتيب. و شتاب و تعجيل. و خميدگى طاق ايوان كه باصطلاح بناها لنگه گويند. و كنار صفحه و حوض و امثال آنها. و طرز و طريقه و رسم و روش و قاعده و قانون و طريقۀ عمل.
وصف مردمان و جانوران. و طويله و اصطبل.
و شترخان. و عمارت دراز و طولانى. و مكان حيوانات عموما. و گاه كلمۀ آهنگ را در موقع تعجب بجاى اينك استعمال كنند. و آهنگ حجازى: يك نوع آواز كه ايرانيان از تازيان اقتباس كرده‌اند. و آهنگ ستيز كردن ف م.: صف‌آرائى كردن سپاه و مستعد جنگ شدن. و آهنگ كردن ف م.: آواز كردن و بانگ برزدن و صدا كردن. و عزم كارى كردن.
و ف ل. فرياد كردن و آواز خواندن و سرود خواندن. و نواختن. و آهنگ گريز ساختن: قصد گريز كردن و مهياى فرار شدن.
آهنگاو
( āhan-gāv ) ا. پ. آهنى كه زمين را بدان شيار كنند.
آهنگر
( āhan-gar ) ا. پ. حداد و آنكه پيشۀ وى ساختن افزارهاى آهنين بود.
آهنگرى
( āhan-gari ) ا. پ. شغل و پيشۀ آهنگر.
آهنگى
( āhangi ) ا. پ. موافقت و يگسان بودن. صداى سازها.
آهنگيدن
( āhangidan ) ف م. پ. قصد و اراده كردن و عزم كردن. و بركشيدن آواز و تيغ و شمشير و جز آن. و پوست كندن. و چاك دادن. و صف‌آرائى كردن. و شناورى كردن.
و شكافتن.
آهنو
( āhnu ) ا. پ. تخمه و دانه. و مترسى كه در بوستان‌ها نصب كنند.
آهنو
( āhnu ) و
آهنوا
( āhnuā ) ا.
پ. خوراكى كه جهت عمله‌هاى كارگر مى‌برند.
آهنه
( āhane ) ا. پ. حلقه‌اى آهنين كه بر در نصب كنند و آهنجه.
آهنى
( āhani ) ص. پ. منسوب به آهن و هر چيز كه از آهن ساخته شده باشد.
آهنيابه
( āhanyābe ) ا. پ. خميازه و دهن‌دره و آهنبايه.
آهنين
( āhanin ) ا. پ. آهن و حديد.
آهنين
( āhanin ) ص. پ. منسوب به آهن و هر چيز كه از آهن ساخته شده باشد.
آهنين پنجه
( āhanin-panje ) ص. پ.
مرد قوى و زورآور. و ظالم و ستمگر.
آهنين‌جان
( āhanin-jān ) ص. پ.
بى‌رحم و بى‌انصاف و سخت جان و معتاد برنج و آزار.
آهنين‌جگر
( āhanin-jegar ) ص. پ.
بى‌رحم و بى‌باك و بى‌پروا.
آهنين خفتان
( āhanin-xaftān ) ا. پ.
جوشن و جبۀ آهنى.
آهنين دل
( āhanin-del ) ص. پ.
سخت‌دل و بى‌رحم.
آهنين رگ
( āhanin-rag ) ص. پ.
اسب محكم و پرزور.
آهنين قبا
( āhanin-qabā ) ا. پ. زره و آهن‌قبا.
آهنين كرسى
( āhanin-korsi ) ا. پ.
سندان.
آهنين كمر
( āhanin-kamar ) ص. پ.
دلاور نبرد ديده و جنگ آزموده و بهادر.
آهو
( āhu ) ا. پ. از حيوانات پستاندار
