و عبارت است از حيوانى وحشى كوچكتر از گوزن و شبيه به بز و عمر اين حيوان را مانند گوزن مى‌توان از شاخه‌هائى كه در شاخش ديده مى‌شود معين كرد و نوعا تا ده شاخه در آن مشاهده مى‌گردد. و نيز آهو بمعنى گناه و عيب و قصور و خطا. و لكه و آلايش. و فساد و فتنه. و فرار ورم و گريز. و فرياد و هراى و بانگ و آواز جهة استمداد. و تنگى نفس. و ص.: خوش چشم و شاهد و معشوق. و آهوى چين ا. آهوى مشك. و آهوى خاور يا آهوى خاورى ا خ.: آفتاب. و آهوى خانۀ خاورى: آفتاب. و پادشاه تاتارستان و پادشاه چين. و آهوى زرين: آفتاب. و ا. جام زرين. آهوى فلك ا خ: آفتاب و آهوى سياه: غزال. و آهوى سيمين: ساقى سفيد پوست صاحب حسن و آهوى شير افگن: چشم معشوق و ساقى. و آهوى نر:
ابر سپيد و سياه. و آهوى كس بودن ف ل.: اسير و صيد شدن. و آهوى مانده گرفتن ف م.: بى‌انصافى كردن. و آهو كردن: ملامت كردن و عيب و خطا گرفتن.
آهوان
( āhvān ) ا. پ. آهو بره. و قفا و پس گردن. و معدنچى. و نقب‌زن.
آهوان
( āhvān ) ا خ. پ. منزلگاهى ما بين سمنان و دامغان در بالاى كوه و هفت فرسخ تا شهر سمنان مسافت دارد. گويند اينجا همان جائى است كه حضرت ثامن الائمه عليه السلام ضامن آهو شد و از آن جهت آهوان ناميده گشته است.
آهواى
( āh-vāy ) ا خ. پ. نام شهرى در نزديكى رود آموى.
آهوبان
( āhu-bān ) ا. پ. نگهبان آهو.
آهوبره
( āhu-bare ) ا. پ. يكى از طيور طويل الرجل و از طايفۀ منضغط المنقار و بواسطۀ ثقل و سنگينى جثه‌اش خيلى كم مى‌پرد و چون صياد تعاقبش كند و سرعت حركتش جهت پنهان شدن از نظر او مكفى نباشد با كمال سرعت زمين را مى‌خراشد و شيار مى‌كند و خاك مى‌پاشد تا خود را از نظر پنهان سازد.
اين مرغ داراى دوازده قسم است كه همۀ آنها در سه قارّۀ قديم يعنى آسيا و اروپا و افريقا يافته مى‌گردد. و آهو برۀ فلك ا خ. آفتاب.
و برج حمل.
آهوپا
( āhu-pā ) ا. پ. خانۀ شش سو. و خانۀ مقرنس و گچ‌برى. و رفتار تند و تيز.
آهودل
( āhu-del ) ص. پ. جبان و ترسو.
آهودلى
( āhu-deli ) ا. پ. خوف و و ترس و جبن. و آهودلى كردن:
ترسيده شدن و كار كردن با ترس و جبن.
آهو دوستك
( āhu-dowstak ) ا.
پ. انيسون برى.
آهورى
( āhowri ) ا. پ. خردل.
آهوز
( āh-vaz ) ا خ. پ. نام تيراندازى معروف.
آهوگان
( āhu-gān ) ج ا. پ. آهو بچگان. و آهو بره‌ها.
آهول
( āhul ) ا. پ. راه و جادۀ زير زمينى.
آهون
( āhun ) ا. پ. غار و رخنه و نقب.
و معدن و كان. و هر مكانى كه در زير زمين بود و سوراخ در ديوار بخصوص سوراخى كه دزد در ديوار كرده باشد.
آهون‌بر
( āhun-bar ) ا. پ. دزدخانه.
و معدنچى. و كننده و نقب‌زننده و چاه‌خو و مقنى.
آهونگاه
( āhu-negāh ) ص. پ. آنكه مانند آهو مى‌نگرد.
آهووره
( āhu-vare ) ا. پ. آهو بره.
آهوى
( āhvoi ) ص. پ. منسوب بآهو.
و شبيه و مانند بدان.
آهوئى
( āhui ) ا. پ. ترس و خوف.
و خطا. و فرار و رميدگى.
آهى
( āhi ) ا. پ. بلغت زند و پازند آهو بره.
آهى
( āhi ) ص. پ. منسوب به آه لاريجان.
آهيانه
( āhiāne ) ا. پ. كاسۀ سر و جمجمه. و خنك و حلقوم. و يك طرف از سر.
آهيختن
( āheyxtan ) ف م.: پ. بركشيدن.
و آويختن. و تعليم دادن. و آواره كردن.
آهيخته
( āheyxte ) ص. پ. تعليم داده شده. و بركشيده. و قصد شده. و معلق و آويزان.
آهيخته گوش
( āheyxte-guc ) ا. پ. اسب گوش استيخ كرده.
آهيخته هار
( āheyxte-hār ) ص. پ.
آنكه گلو صاف مى‌كند.
آهيز
( āheyz ) ص و م ف. پ. باملايمت و مؤدبانه و بطور ادب. و آهسته.
آهيز!
( āheyz ) كلمۀ امر يعنى بايست و توقف كن.
آهين
( āhin ) ا. پ. آهن.
آى
( āy ) ص. پ. آينده. و هميشه مركب با موصوف استعمال مى‌شود.
آى
( āy ) ع. ج آية.
آيا
( āyā ) پ. كلمۀ استفهام.
آيا
( āyā ) م ف. پ. شايد. و اتفاقا. و از روى احتمال.
آياء
( āyā' ) ع. ج آية.
آيات
( āyāt ) ع. ج آية.
آيار
( āyār ) ع. ج اير.
آياز
( āyāz ) ا خ. پ. مر. اياز.
آياغ
( āyāq ) ا. پ. نشان و علامت داغ.
