آيام
( āyām ) ا. پ. بيخ و ريشه. و آوام و دين و وام.
آيان
( āyān ) ص. پ. آيندگان.
آيانى
( āyāni ) ا. پ. شايستگى و خوبى.
آياى
( āyāy ) ع. ج آية.
آى‌آى!
( āy-āy ) پ. كلمۀ فعل يعنى آمد آمد.
آئب
( āeb ) بازگردنده. ج: اوب و اوّاب و ايّاب.
آئبة
( āebat ) ع. ا. آبى كه در نيمروز خورند.
آية
( āyat ) ع. ا. شخص. و كالبد و جز آن. ج: آيات و آئى و آى و آياى.
و همچنين بمعنى عبرت و پند آمده است. قوله تعالى: لَقَدْ كٰانَ فِي يُوسُفَ وَ إِخْوَتِهِ آيٰاتٌ لِلسّٰائِلِينَ. و معجزه. و دليل. و قصه و رساله. و علامت. و نشان قوله تعالى قٰالَ رَبِّ اِجْعَلْ لِي آيَةً.
آيت
( āyat ) ا. پ. - مأخوذ از تازى - نشان و علامت. و خواجۀ كامل و بزرگ.
آيده
( āyde ) ا. پ. ترى و نمناكى.
آير
( āyer ) ا. پ. بيمارى كه در پوست آدمى پديد آيد و بتازى نبات الليل گويند.
آئر
( āyer ) ص. ع. گاينده.
آئر
( āor ) ع. ج. اير.
آيژ ( āyej ) و آيژك
( āyejak ) ا. پ.
شرارۀ آتش.
آيس
( āyas ) ص. ع. مأيوس‌تر و نااميدتر.
آيش
( āyec ) م ح. پ. آئيدن. وا. آمدن به هنگام و وقت معين. و هر بخشى از زمين مزروع چنانكه زمينى را جهت زراعت چند بخش كنند و هر ساله يك بخش از آن چند بخش را زراعت كنند و آن را آيش گويند.
آيشتنه
( āyectane ) و
آيشته
( āyecte ) ص: پ. چاپلوس و ا. جاسوس.
آيشم
( āyecm ) ا. پ. بلغت زند ماهتاب.
آيشنه
( āyecne ) و
آيشه
( āyece ) ص.
پ. چاپلوس و ا. جاسوس.
آيفت
( āyeft ) و ( āyoft ) ا. پ. استدعا و حاجت و درخواست خواه از خالق و خواه از مخلوق. و ضرورت و احتياج.
آئك
( āek ) ص. ع. مثمر و باردار. يق ايك آئك.
آئل
( āel ) ا. ع. شير ستبر. و هر چيز ستبرى از روغن و عسل و جز آن. ج: ايل ( oyyal ).
آيلانت
( āylānt ) ا. پ. بزبان مردم جزائر.
ملوك درخت بزرگ قشنگى كه كرم ابريشم از برگ آن تغذيه مى‌كند. مر. ابريشم.
آين
( āyan ) ا. پ. آهن.
آين
( āyen ) ا. پ. آئين و رسم و قاعده و قانون.
آئن
( āen ) ص. ع. رجل آئن: مرد با رفاهيت و تن‌آسان.
آئنات
( āenāt ) ع. ج آئن.
آئنة
( āenat ) ع. ج. اوان. و فلان يصنعه آئنة يعنى فلان اين كار را گاه مى‌كند و گاه نمى‌كند.
آيندگان
( āyandegān ) پ. ج آينده.
آينده
( āyande ) ص. پ. كسى و يا چيزى كه مى‌آيد. و پيروى مى‌كند و از پس وى مى‌آيد.
و پس از اين مى‌آيد. و ا. مهمان. و زمان آينده و مستقبل.
آينه
( āyne ) ا. پ. مر. آئينه.
آيه
( āye ) ا. پ. - مأخوذ از تازى - يك سخن تمام از قرآن و چمراس.
آيهات!
( āyahāt ) ع. كلمۀ فعل يعنى دور باش.
آيهان!
( āyhān ) ع. كلمۀ فعل يعنى دور باش.
آئى
( āi ) ع. ج آية.
آييان
( āyayān ) م ف. پ. شايد اين‌طور نباشد. و شايد نه.
آييان
( āyayān ) ا. پ. هر چيز خوردنى.
آئيدن
( āidan ) ف ل. پ. آمدن.
آيير
( āyir ) ا. پ. مر آير.
آييژ
( āyij ) و
آييژك
( āyijak ) ا. پ.
مر. آيژ و آيژك.
آييشه
( āyice ) ا. پ. آيشه. و خبر. و ص.:
خبرگيرنده. و اطلاع‌دهنده.
آيين
( āyin ) ا. پ. رسم و آداب و عادت.
و نظم و ترتيب و قانون و دستور و قاعده.
و شريعت و طريقه و طرز و منوال و روش.
و آرايش و زينت. و ص.: مثل و مانند. و زينت داده شده. و ا خ: نام كوهى كه از آن موميا مى‌آورند. و آئين جمشيد: نام لحن دوم از سى لحن باربد و نوائى از موسيقى. و آئين بستن ف م.: آماده كردن و زينت دادن.
آئينه
( āine ) ا. پ. صفحۀ بلورى كه پشت آن را جيوه اندود كرده‌اند و صورت اشيا در آن منعكس مى‌گردد. و هر صفحۀ صيقلى كه صورت در آن منعكس گردد. و آئينه‌افروز:
صيقل‌گر. و آئينه‌دار. خادمى كه آئينه پيش‌رو گذارد. و ص: ظاهركنندۀ حسن و عيب.
و آئينه‌زداى ا.: صيقل‌گر. و آئينۀ آسمان ا خ.: آفتاب. و آئينۀ چرخ: آسمان و آئينۀ خاورى: آفتاب و آئينۀ گردان خورشيد. و ائينۀ شش جهت: دل حضرت رسول صلى اللّه عليه و آله.
اب
( ab ) ا. پ. بلغت زند پدر.
اب
( ab ) ا. ع. پدر. ج آباء و ابون و ابوة ( abovvat ). و لا اب لك و لا ابا لك و لا ابك و لا اباك و لا اب لك هر يك از اينها كلمۀ دعاست و در حق كسى گفته مى‌شود خواه با پدر خواه بى‌پدر گاه در مدح يعنى كافى نيست ترا غير نفس تو. و بيشتر
