ابيداد
( abidād ) ا. پ. ظلم و ستم و جفا و بيداد. و امان از ظلم و تعدى و ستم.
ابير
( abir ) ا. پ. دول و دلو. و شرارۀ آتش. و اشك. و پيراهن.
ابير
( obayr ) ا. ع. - مصغر ابرة - سوزن كوچك.
ابيرق
( obayreq ) ا. ع. مصغر استبرق.
ابيره
( obayreh ) ا خ. ع. مصغر ابراهيم.
ابيز
( abiz ) و
ابيژ
( abij ) ا. پ. ظرف و آوند. و شرارۀ آتش.
ابيستن
( abeystan ) ف م. پ. آراستن و آرايش دادن و زينت كردن و پيراستن.
ابيش
( abic ) ا. ع. پيراهن عروس و داماد.
ابيشم
( abicam ) ا. پ. پيلۀ ابريشم.
و ابريشم خام.
ابى‌شمار
( abi-comār ) ص. پ. بيشمار و بى‌حد و بى‌حساب.
ابيض
( abyaz ) ص. پ. سپيد. و ج:
بيض. الحديث: اوتيت الكنزين الاحمر و الابيض فالاحمر ملك الشام و الابيض ملك الفارس. و مرد پاك ناموس. و قولهم هذا ابيض منه:
اين سپيدتر است از آن شاذّ. و القياس هذا اشد بياض منه. و ا. شمشير.
و ا خ. ستاره‌اى در كنارۀ كهكشان. و ابو الابيض ا.: شير. و موت الابيض:
مرگ ناگهانى.
ابيض
( obayyez ) ا. ع. مصغر اباض.
ابيضاض
( ebyezāz ) م. ع. ابيض:
ابيضاها: سخت سپيد شد.
ابيضان
( abyazāne ) ا ع. بصيغۀ تثنيه.
دو روز يا دو ماه يق ما رايته منذ ابيضان:
نديدم او را مدت دو روز يا دو ماه. و نيز دو رگ در پستان شتر. و الابيضان: شير و آب و نان و آب. و گندم و آب. و پيرى و جوانى.
ابيعاء
( abyeā' ) ع. ج بيع ( bayye' ).
ابيق
( abyeq ) ا. پ. رنگ درخشان و شفاف. و هر داروئى كه مويها را بسترد.
ابيقر
( obayqer ) ص. ع. آنكه خير در وى نباشد.
ابيقع
( obayqe' ) ا. ع. سال كم‌باران.
ابيكر
( obayker ) ا. ع. مصغر بكر ( bakar ) كه بمعنى بامداد و نگاه باشد.
ابيكرانه
( abikarāne ) ص. پ. بيكرانه.
ابيل
( abil ) ص. ع. غمگين و اندوهگين.
و ا. ملامت و دلگيرى. و مرتاض و مهتر ترسايان ج. آبال و ابل. و رئيس راهبانى كه در مشرق مى‌باشند. و چوبدستى. و دستۀ علف خشك.
و هيزم. و ابيل الابيلين يا ابيل الابيليين ا خ.: حضرت عيسى.
ابيل
( ebbil ) ا ج. ع. گروه پرندگان و اسبان و شتران. و ص. پى‌درپى آيندۀ از آنها.
ابيلة
( abilat ) ا. ع. دستۀ كاه و علف خشك.
ابيلة
( obaylat ) ا. ع. - مصغر ابل - شتر كوچك.
ابيلى
( obaylā ) ا خ. ع. نام زنى.
ابيلى
( obayliy ) ا. ع. مرتاض و راهب ترسايان. و زاهد آنان. و مهترشان.
ابين
( abyan ) ص. ع. فصيحتر و هو ابين من فلان اى افصح منه و اوضح كلاما. و ا خ. نام مردى از حمير كه عدن منسوب به اوست يق عدن ابين.
ابين
( obyan ) ا خ. ع. نام يكى از روات حديث.
ابيناء
( abinā' ) ع. ج. بين ( bayyen )
ابيناء
( obyanā' ) و
ابينون
( obyanun ).
ا ج. ع. مصغر ابناء يعنى پسران كوچك.
ابيو
( abiv ) و ( abeyv ) ا. پ. آبى آسمان‌گون. و ص. آبى رنگ.
ابيورد
( abivard ) ا خ. پ. شهرى از خراسان در دشت خاوران در ما بين فسا و سرخس و موطن حكيم انورى. بواسطۀ تاخت و تاز تركمانها اين شهر بكلى ويران شده و اكنون جز اسم چيزى از آن باقى نيست و شهر عشق‌آباد را روسها در نزديكى خرابه‌هاى اين شهر بنا كرده‌اند.
ابيون
( abyun ) ا. پ. افيون و ترياك.
ابيون
( abiyun ) ع. ج ابى.
ابيضاض
( ebyizāz ) م. ع. ابياض ابيضاضا: سخت سپيد گرديد.
ابى يهميا
( abi-yahmiā ) ا. پ. - مأخوذ از يونانى - تشنج و تقلص و مغص و پيچ.
اپار
( epār ) ا. پ. آويشن كوهى. و حاشا.
اپاره
( apāre ) س. پ. منبسط و مسطح.
و ساده و بسيط.
اپدر
( apedar ) م ف. پ. اينجا. و اينك.
اپرا
( aprā ) ا. پ. بلغت زند خاك و تراب. و قالب گلى.
اپراهام
( eprāhām ) ا خ. پ. بلغت زند ابراهيم.
اپرخيده
( aparxide ) ص. پ. صريح و واضح و بدون رمز و ايما و اشاره. و بدون كاهش.
اپرناك
( apornāk ) ص. پ. بلغت زند نوچه و جوان. وا. تركها و مردمان ترك.
اپرنداخ
( aprandāx ) ا. پ. تيماج و سختيان.
اپرواز
( aparvāz ) ا. پ. طيران پرواز.
اپرويز
( aparveyz ) و ( aparviz ) ا خ.
پ. پرويز. و ص. فاتح و مجلل و مظفر و
