اتيل و برموراتيل و يدوراتيل مى‌شود يعنى اتر ساده توليد مى‌گردد. و چون با اسيدها تركيب شود توليد اتر مركب مى‌نمايد.
مر. اسيد.
اتيه
( atyah ) ص. ع. سرگشته و حيران در بيابانها. و متكبر و مغرور و خودبين. و قولم ما اتيهه (كلمۀ تعجب) يعنى چه سر گردانست او.
اث
( ass ) ص. ع. موى و گياه بهم پيچيدۀ انبوه. و زن كلان سرين. و هر چيز بسيار بزرگ. ج اثاث.
اثاء
( esā' ) م. ع. تباه كردن درز چرم.
و درفش ستبر زده بريسمان باريك دوختن. و اثاى فيهم: كشت ايشان را. و مجروح گردانيد.
اثاء
( esā' ) ج ا. ع. سنگها و احجار.
اثاءة
( esāat ) م. ع. - از اثا و ثوء هر دو مى‌آيد - يق اثئته بسهم: زدم او را تير.
اثاب
( asāb ) و
اثأب
( as'ab ) ا. نام درختى.
اثابة
( esābat ) م. ع. اثاب الحوض اثابة: پر آب گردانيد آن حوض را. و اثاب فلان: بشتافت فلان. و اثاب الرجل:
فربه شد آن مرد پس از لاغرى از بيمارى.
و اثاب الشيئى: اعادۀ آن چيز كرد.
و اثابه الله: پاداش دهد او را خداى.
اثابى
( asābiy ) ع. ج. اثبية ( osbayyat )
اثاث
( asās ) ا. ع. رخت خانه و مال.
و ا ج. همۀ مال يعنى شتران و گوسپندان و بندگان و كالاى خانه و جز آن. ج اثئه: ( aessat ) و اثث.
اثاث
( asās ) م. ع. اث النبات اثاثا و اثاثة و اثوثا (از باب ضرب و نصر و سمع): انبوه شد آن گياه و بهم پيچيد. و اثت المراة: كلان سرين شد آن زن. و اث الشيى: بسيار گرديد آن چيز و بزرگ شد.
اثاث
( esās ) ع. ج. اثيث و اثّ و اثّة.
( ossat ).
اثاث البيت
( asāsol-beyt ) ا ج. پ.
- مأخوذ از تازى - كالا و متاع خانه كه خنفر و دامال نيز گويند.
اثاثة
( asāsat ) ا. ع. واحد اثاث.
اثاثة
( asāsat ) م. ع. اث اثاثا و اثاثة مر. اثاث را.
اثاثه
( asāse ) ا ج. پ. - مأخوذ از تازى - كاچار و كاچال و ضروريات و مايحتاج خانه.
اثاثى
( asāsiy ) ا. ع. ديگدان. و ا خ.
نام اسبى.
اثار
( esār ) م. ع. اثار اثارا:
قصاص يافت.
اثارب
( asāreb ) ع. ج. اثرب و ثرب.
اثارة
( asārat ) ا. ع. بقيۀ از علم كه برگزيده و نقل كرده شود از سلف. و اثر و بقيۀ پيه يق سمنت الابل على اثارة:
فربه شدند شتران بر بقيۀ پيهى كه پيش از اين دارا بودند.
اثارة
( asārat ) م. ع. اثر الحديث اثرا و اثارة و اثرة (از باب ضرب و نصر):
نقل كرد سخن را و روايت نمود. و حديث مأثور: ا. سخنى كه خلف از سلف روايت كند.
اثارة
( esārat ) م. ع. اثاره اثارة:
برانگيخت او را. و اثار الارض: شيار كرد آن زمين را و كاشت. و اثار القرآن:
بحث كرد از علم قرآن.
اثافى
( asāfi ) و ( asāfiy ) ا. ع. ديگدان و سه‌پايه. ج: اثفية ( osfiyat ) و ( esfiyat ).
و ا خ: نام چند ستاره مقابل رأس القدر. و ثالثة الاثافى: پاره‌سنگ پيوسته بكوه كه پهلوى آن دو سنگ ديگر نهاد بر آن ديگ نهند. و قولهم رماه الله بثالثة الاثافى يعنى مبتلا گرداند او را خداوند به بدترين بلاها - گويا براى بلا سه درجه قرار داده و هر درجه را يك ديگ پايه گفته‌اند. و هو ثالثة الاثافى: او سر فتنه و مبداء فساد است و فتنه نمى‌خيزد مگر از او.
اثاكيل
( asākil ) ع. ج اثكول ( askul ).
اثال
( asāl ) و ( osāl ) ا. ع. بزرگى موروثى و بزرگى ذاتى.
اثال
( esāl ) ع. ج اثلة ( aslat ).
اثال
( osāl ) ا خ. ع. نام مردى. و ج ا خ.
نام چند آب. و ا خ. نام صحابى.
اثام
( asām ) ا. ع. پاداش بدى. و ص.
گناهكار. و اخ نام وادى در جهنم.
اثام
( asām ) م. ع. اثمه الله فى كذا اثما و اثاما (از باب ضرب و نصر): گناهكار شمرد او را خداى در اين كار.
اثام
( asām ) و ( esām ) ا. ع. پاداش‌بزه.
و جريمانه و تاوان.
اثام
( asām ) و ( esām ) م. ع. اثمه اثاما و اثاما و مأثما (از باب ضرب):
پاداش گناه داد او را.
اثام
( assām ) ص. ع. گناهكار.
اثامى
( asāmi ) ا. پ. - مأخوذ از تازى - مدعى در دعوا.
اثانين
( asānin ) ع. ج اثنان.
اثاوة
( esāvat ) م. ع. اثوت به و عليه اثوا و اثاوة (از باب نصر): نمامى و سخن چينى از او كردم نزد پادشاه يا غير آن.
اثاولة
( asāvelat ) ص ج. ع. اشياخ اثاولة: پيران ديرخيز سست‌رو.
اثايه
( esāyat ) م. ع. اثيت به و عليه
اثيا
( esiyan ) و اثاية (از باب ضرب):
سخن‌چينى و نمامى كردم از او نزد سلطان و غير آن.
اثاية
( asāyat ) و ( esāyat ) و ( osāyat ) ا خ. ع. نام چاهى در ما بين مكه و مدينه.
