این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
روز ۱۵ دذو، معمول بود، که صورت انسانی را از خمیر یا گل سرخ می‌ساختند و بر فراز درگاه می‌نهادند.
روز شانزدهم دذو، عیدی می‌گرفتند، که دو نام داشت و فعلا تلفظ آنها درست معلوم نیست، یکی از این دو اسم گویا نامی مرکب است، که جزء نخستین آن لفظ گاو است. اصل این جشن منسوب به افسانه فریذون ۱(فریدون) پادشاه داستانی
شکل ۸-جام کلیمو
(هرتسفلد، سالنامه مجموعه‌های آثار هنری پروس، جلد ۴۱)
است. در روز ۱۶ دذو، فریدون بر گاوی سوار شد. و این شبی است، که گاوی که کشنده اراده ماه است، ظهور نمود و «این گاوی است نورانی، که شاخهایش از
1- Frodhon
(2) -ایضا ص ۲۲۶، ترجمه، ص ۲۱۲.
