آویخته است.[۱] در جزء غنائمی، که اورلین[۲] پس از غلبه بر زنوبی[۳] بچنگ آورده بود، از چند پرچم ایرانی[۴] نام برده شده است.[۵] وقتی می‌خواستند بحمله شروع کنند، پرچمی به رنگ آتش می‌افراشتند[۶]، در قسمت‌هایی از شاهنامه، که مربوط بازمنه داستانی کیان است، فردوسی غالبا پرچمهای پهلوانان باستانی را وصف می‌کند و چون این اوصاف از منابع عهد ساسانی اخذ شده، بلا شک پرچمهای ساسانیان را نمونه گرفته‌اند. در شاهنامه از پرچم بنقش سلطنتی نام برده شده، که صورت خورشید بر آن منقوش است و شکل ماهی زرین در بالای آن[۷] و نیز از درفشی ذکر به میان آمده مزین بصورت شیری، که در چنگال خود گرزی و شمشیری دارد.[۸] پرچم دیگری سیاه رنگ بوده و نقش گرگ داشته و یکی دیگر صورت ببر و همچنین بیرقهایی با تصویر غزال یا گراز یا شاهین یا اژدهای هفت سر داشته‌اند[۹]. سپس از پرچمی با صورت خورشید و از پرچم دیگری با نقش گورخر و از یک رایت حاشیه‌دار، که متن آن ارغوانی و نقش ماه در آن رسم شده و پرچم دیگری مزین بشکل گاومیش[۱۰] و غیره نامبرده شده است.
پرچم ملی عهد ساسانی درفش کاویان بود، که بموجب روایت از پیش دامن
- ↑ زاره-هرتسفلد، نقوش برجسته، تصویر ۶ و ص ۷۴ و بعد؛ زاره، صنایع ایران قدیم، تصویر ۸۳، تاریخ صنایع پوپ، IV , A 159؛ مقایسه شود با زاره در کلیو Klio، جزوه ۳، که در آن شکل پرچم نقش و شرحی راجع به آن داده شده.
- ↑ Aurelien
- ↑ Zenobie
- ↑ Pertici dracones
- ↑ شرح زندگانی اورلیان از فلاویوس و پیسکوس، فصل ۲۸.
- ↑ آمیانوس، کتاب ۲۰، بند ۶، فقره ۳.
- ↑ چاپ وولرس، ج ۱، ص ۴۷۸، بیت ۷۳۴.
- ↑ مقایسه شود با شکل شیر (شمشیر بدست) و خورشید در نشانها و علائم رسمی ایران جدید.
- ↑ چاپ وولرس، ج ۲، ص ۷۸۵، بیت ۵۲۷ و بعد.
- ↑ ایضاً، ج ۲، ص ۸۰۱، بیت ۵۲۷ و بعد.
