شهرستان ارزن[۱] و مضافات آن و کوهستان توروس[۲] و سرتاسر کوئله‌سیری[۳] شد. از اینکه در تاریخ ساسانیان کلمه بدیشخ بصورت بذخش[۴] دیده میشود، چنین استنباط مینمائیم که منشأ این عنوان ایران بوده و ارمنستان آن را از تشکیلات اشکانی اقتباس کرده است. بعلاوه در ایران تقسیم ولایات سرحدی بچهار مرزبانی بوده است.[۵]
کارهای دیگر هم راجع بامور دربار و دولت به ولرشک نسبت میدهند. وی قشون را بچندین طبقه تقسیم کرد و ساعات بار و تشکیل شوراها و مواقع تفریح را در دربار معین کرد. دو خبرگزار نصب کرد، یکی مأموریت داشت، که شاه را کتباً از کارهای نیکی، که باید انجام دهد، آگاه سازد و دیگری یادآوری کند، که کشیدن انتقام را بخاطر داشته باشد و نیز شخص نخستین موظف بود، که مواظبت کند مبادا پادشاه در حال غضب فرمانی خارج از عدالت صادر نماید و در هر وقت بایستی شاه را بعدالت و نوع دوستی راهبری کند.[۶] ولرشک قضاتی در شهرها و دهات برگماشت و «شهرنشینان را فرمان داد تا رتبه‌ای فوق رتبه روستائیان بگیرند و روستائیان را امر کرد، حرمت شهرنشینان را نگاهدارند و اینان را فرمود، که بروستائیان کبر و غرور نفروشند».[۷] باری تمام این تأسیسات و مقررات ارمنستان بدون شبهه تقلید از ایران بوده‌است.
فوستوس[۸] طریقه‌ای را که ارشک (اواسط قرن چهارم میلادی)، پس از دوره
- ↑ Arzn
- ↑ Taurus
- ↑ Cole-syrie
- ↑ bidhakhsh
- ↑ کتیبه پایکولی (هرتسفلد، پایکولی، ص ۱۵۶-۱۵۵).
- ↑ رک فصل دوم این ترجمه.
- ↑ رک نهایة‌الارب (برون، مجله پادشاهی، ۱۹۰۰، ص ۲۳۲) که گوید، بخسرو اول فرمود وزراء خود را، که اگر حکمی برخلاف انصاف صادر کنم، دخالت کنید و نگذارید.
- ↑ لانگلوا، ج ۱، ص ۲۳۶.
