بِسْمِ اللهِ الرَّحمٰنِ الرَّحِیْم
سپاس و ستایش مر خدای را جلّ جلاله که آثار قدرت او بر چهرهٔ روز روشن تابانست و انوار حکمت او در دل شب تاری درخشان بخشایندهٔ که تار عنکبوت را سدّ عصمت دوستان کرد جبّاری که نیش پشّه را تیغ قهر دشمنان گردانید در فطرت کائنات بوزیر و مشیر و معاونت و مظاهرت محتاج نگشت و بدایع ابداع را در عالم کون و فساد پیدا کرد و آدمیانرا بفضیلت نطق و مزیَّت عقل از دیگر حیوانات ممیّز گردانید و برای ارشاد و هدایت ایشان رسولان فرستاد تا خلق را از ظلمت جهل و ضلالت نفس برهانیدند و صحن گیتی را بنور علم و معرفت آذین بستند و آخر ایشان در نبوّت و اوّل در رتبت آسمان حقّ و آفتاب صدق سیّدالمرسلین و امام‌المتَّقین وخاتَمُ النّبییّن وقائِدُ الغُرِّ المُحَجَّلین[۱] ابوالقاسم محمَّد بن عبدالله بن عبدالمطلب بن هاشم بن عبد مناف العربی را صَلّی اللهُ عَلَیْهِ وَعَلٰی عِتْرَتِهِ الطّاهِرین برای عزّ نبوّت و خاتمت رسالت برگزید و بمعجزات ظاهر و دلائل واضح مخصوص گردانید و از جهت الزام حجّت و اقامت بیّنت برفق و مدارا دعوت فرمود و باظهار آیات مثال داد تا معاندت فجّار و تمرّد کفار ظاهر گشت و خردمندان و دانایان را معلوم شد که بدلالات عقلی و معجزات حسّی التفات ننمایند آنگاه آیات جهاد بیامد و فرضیّت مجاهدت هم از روی شرع و هم از طریق خرد ثابت گشت و ثَباتِ عزم صاحب شرع بدان پیوست و انصار حقّ را سعادت هدایت راه راست نمود و بمدد
- ↑ غرّ جمع اغرّ، اسب سفید پیشانی و محجّل اسبی که در پاهای آن سفیدی باشد کنایه از امّت پیغمبر علیه السلام که آثار (وضوء) بر پیشانی و پاهای ایشان نمایان است.
