برگه:KoliyatSaadiForoughi.pdf/۳۱۳

در آداب صحبت

— ۱۹۹ —

---

* * *

یکی از لوازم صحبت آنست که خانه بپردازی یا با خانه خدای در سازی

	حکایت بر مزاج مستمع گوی			اگر خواهی[۱] که دارد با تو میلی
	هر آن عاقل که با مجنون نشیند			نباید کردنش جز ذکر لیلی

* * *

هرکه با بدان نشیند اگر نیز طبیعت ایشان درو اثر نکند بطریقت^[۲] ایشان متهم گردد و گر بخراباتی رود بنماز کردن منسوب شود بخمر خوردن

	رقم بر خود بنادانی کشیدی			که نادانرا بصحبت برگزیدی
	طلب کردم ز دانائی[۳] یکی پند			مرا فرمود[۴] با نادان مپیوند
	که گر دانای دهری خر بباشی			وگر نادانی ابله تر بباشی

* * *

حلم شتر چنانکه معلومست اگر طفلی مهارش گیرد و صد فرسنگ برد گردن از متابعتش نپیچد اما اگر دره‌ای هولناک پیش آید که موجب هلاک باشد و طفل آنجا بنادانی خواهد شدن^[۵] زمام از کفش در گسلاند و بیش مطاوعت نکند که هنگام درشتی ملاطفت مذمومست و گویند دشمن بملاطفت دوست نگردد بلکه طمع زیادت کند

	کسی که لطف کند با تو خاک پایش باش			و گر ستیزه برد در دو چشمش آکن خاک

---

1. دانی.
2. بفعل بد.
3. دانایان.
4. گفتند.
5. رفتن.