این برگ هم‌سنجی شده‌است.
— ۱۰۳ —
| چنین غزال که وصفش همیرود سعدی | گمان مبر که بتنها شکار ما باشد | |||||
۱۹۳– ط
| شورش[۱] بلبلان سحر باشد | خفته از صبح بیخبر باشد | |||||
| تیرباران عشق خوبانرا[۲] | دل شوریدگان[۳] سپر باشد | |||||
| عاشقان کشتگان معشوقند | هر که زنده‌ست در[۴] خطر باشد | |||||
| همه عالم جمال طلعت اوست | تا که را چشم[۵] این نظر باشد؟[۶] | |||||
| کس ندانم که دل بدو ندهد | مگر آنکس که بی بصر باشد | |||||
| آدمیرا که خارکی در پای[۷] | نرود، طرفه جانور باشد | |||||
| گو ترشروی باش و تلخ سخن | زهر شیرین لبان شکر باشد | |||||
| عاقلان از بلا بپرهیزند | مذهب عاشقان دگر باشد | |||||
| پای رفتن نماند سعدی را | مرغ عاشق بریده پَر باشد | |||||
۱۹۴– ط
| شب عاشقان بیدل چه شبی دراز باشد | تو بیا کز اول شب در صبح باز باشد | |||||
| عجبست اگر توانم که سفر کنم ز دستت | بکجا رود کبوتر که اسیر باز باشد؟ | |||||
| ز محبتت نخواهم که نظر کنم برویت | که محب صادق آنست که پاکباز باشد | |||||
| بکرشمهٔ عنایت نگهی بسوی ما کن | که دعای دردمندان ز سر نیاز باشد | |||||
| سخنی که نیست طاقت که ز خویشتن بپوشم[۸] | بکدام دوست گویم که محل راز باشد؟ | |||||
| چه نماز باشد آنرا که تو در خیال باشی؟ | تو صنم نمیگذاری که مرا نماز باشد | |||||
