قانون بلدیه[۱]
مصوب ۲۰ ربیع‌الثانی ۱۳۲۵ قمری
فصل اول – قواعد کلیه
۱ – مقصود اصلی تأسیس بلدیه حفظ منافع شهرها و ایفای حوائج اهالی شهرنشین است.
۲ – امور راجعه ببلدیه از قرار تفصیل است (اولا) اداره کردن آنچه اهالی شهر برای اصلاح امور بلدیه بموجب قانون میدهند (ثانیاً) اداره کردن اموال منقوله و غیر منقوله و سرمایه‌هائیکه متعلق بشهر است (ثالثاً) مراقبت در عدم قحطی آذوقهٔ شهر بوسائل ممکنه (رابعاً) ساختن و پاک نگاهداشتن کوچه‌ها و میدانها و خیابانها از پیاده‌رو و کالسکه‌رو و باغهای عمومی و مجاری میاه و زیر آبها و پلها و معابر و غیره و همچنان روشن کردن شهر و تقسیم آبهای شهری و مراقبت در تنقیه قنوات و پاکیزگی حمامها (خامساً) مراقبت در رفع تکدی و تأسیس دارالمساکین و دارالعجزه و مریضخانه‌ها و امثال آن (سادساً) معاونت در اقدامات حفظ‌الصحه و حفظ دواب و حشم و تأسیس دواخانه‌ها و امثال آن (سابعاً) مواظبت در این که معابر شهری موافق نقشهٔ معینی باشد و اقدامات مقتضیه بر ضد حریق و سایر بلیات سماوی و ارضی بعمل آید (ثامناً) بیمهٔ ابنیه متعلق بشهر از حریق (تاسعاً) معاونت در تکثیر معارف و مساعدت در دایر نمودن کتابخانه‌ها و قرائتخانه‌ها و موزه‌ها و حفظ و مرمت مساجد و مدارس و ابنیهٔ عتیقه (عاشراً) مساعدت با دولت در ساختن بازارها و نمایشگاههای تجارتی و کلیتاً مراقبت رواج حرفت و تجارت شهر و دایر نمودن محل تشخیص اسعار‌و معاملات عمومی.
۳ – دایره اقدامات بلدیه مختص بحدود شهر و اراضی متعلقه بشهر است.
۴ – انجمن و ادارهٔ بلدیه میتواند باسم شهر بیع و شراء و هر گونه معاملات نماید و
- ↑ این قانون بموجب قانون ۳۰ اردیبهشت ۱۳۰۹ نسخ شده است.
