مادهٔ دوم – افواج پیاده و دستجات سواره و توپخانه حتی‌الامکان از بلوکات و ایلاتی که تاکنون مطابق بنیچه قشون میداده‌اند گرفته میشود.
مادهٔ سوم – ایلات و محلهای سوار بده کما فی السابق مکلف به دادن اسب سوار میباشند مگر مواردیکه وزارت جنگ مطابق نظامنامه قشون‌گیری آنها را معاف نماید.
مادۂ چهارم – کلیه عدهٔ نفرات قشون بنیچه محلی فعلا صد هزار نفر خواهد بود به این ترتیب که پس از تعیین عدهٔ پادار محلهای قشون بده حالیه محل کسر صد هزار نفر را از نقاط آباد دیگر معین نموده و بموجب لایحه مخصوص بمجلس شورای ملی پیشنهاد خواهد نمود.
مادهٔ پنجم – کلیه افراد قشونی که داخل خدمت میشوند با رعایت مواد نظامنامهٔ قشون‌گیری باید دارای شرایط ذیل باشند:
- ۱ – تابعیت ایران.
- ۲ – مسلمانی.
- ۳ – نداشتن سن کمتر از بیست و زیاده از سی سال.
- ۴ – صحت مزاج و کامل‌الخلقه بودن.
مادهٔ ششم – کلیه افراد بنیچه تا درجه شمشیر بند در سن چهل و پنج سالگی از خدمت صف معافند.
مادهٔ هفتم – احضار و مرخصی افراد بنیچه برای صنوف مختلفهٔ نظامی با تشخیص وزارت جنگ بحکم وزیر جنگ است.
مادهٔ هشتم – مدت خدمت افراد قشونی دفعتاً نباید متجاوز از دو سال باشد.
مادهٔ نهم – تعیین افراد قشونی هر محلی مطابق بنیچه به عمل خواهد آمد به این ترتیب که مأمورین سربازگیری اشخاص پادار محل را که دارای شرائط سربازی
