این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
۳۳۶
خیام
۱۱۹ – ۱۵۴ کم
| مائیم هلاک از غم هجرانت؛ | هر جای شوی دست من و دامانت. | |||||
| رفتی و هزار دل هلاک از غم تست؛ | باز آمدی و هزار جان قربانت. | |||||
۱۲۰ – ۱۱۹ کم
| ما با می و معشوق و شما دیر و کنشت، | ما اهل جحیمیم و شما اهل بهشت، | |||||
| تقصیر من از روز ازل چیست بگوی؛ | نقّاش چنین بلوح تقدیر نبشت. | |||||
۱۲۱ – ۱۰۲ حج – ۱۰۰ کم ۶۵ رز – ۳۹ بو
| لعل نو میست ناب و ساغر کانست[۱]، | چشم تو[۲] پیاله و شرابش جانست، | |||||
| آن جام بلورین که ز می خندانست، | اشکست[۳] که خون دل درو پنهانست. | |||||
۱۲۲ – ۱۹۴ حج – ۶۸ رز
| می خوردن من[۴] نه از برای طربست، | نز بهر خلاف شرع و ترک ادبست[۵]؛ | |||||
| خواهم که دمی ز خویشتن باز رهم؛ | می خوردن و مست بودنم زین[۶] سببست. | |||||
۱۲۳ – ۵۶ حج
| می خور که بزیر گل بسی خواهی خفت | بی‌مونس و بی‌حریف و بی‌همدم و جفت. | |||||
| زنهار.. بکس مگو تو این راز نهفت: | «هر لاله که پژمرد نخواهد بشکفت» | |||||
۱۲۴ – ۶۸ حج
| می خور که همیشه راحت روح تو است، | آسایش جان و دل مجروح تو است. | |||||
| طوفان غم ار درآید از پیش و پست؛ | در باده گریز که کشتی نوح تو است. | |||||
۱۲۵ – ۳۷ بو
| می ده که دل ریش مرا مرهم اوست، | سودا زدگان عشق را همدم اوست، | |||||
| پیش دل من، خاک یکی جرعه بهست | از چرخ که کاسهٔ سر عالم اوست. | |||||
