برگه:NadereAyyamRobaiyatKhayyam.pdf/۳۷۵

---

رباعیات خیام

۳۶۵

 

---

۳۲۳ – ۲۶۷ حج – ۴۹ کم – ۱۶۴ رز

	گر باده خوری؛ تو با خردمندان خور،			با لاله رخ سرو[۱] قد خندان خور،
	بسیار مخور، فاش مکن، ورد مساز[۲]،			گه گه خور و کم کم خور و هم[۳] پنهان خور.

۳۲۴ – ۲۵۰ حج

	گر بت رخ تست؛ بت‌پرستی خوشتر			ور باده ز جام تست؛ مستی خوشتر،
	در هستی تو ازان سبب نیست شدم؛			کاین نیستی از هزار هستی خوشتر.

۳۲۵ – ۲۵۰ حج

	می با رخ دلبران چالاک بخور،			افعیّ غمت گزیده؛ تریاک بخور،
	من می خورم و عیش کنم؛ نوشم باد،			گر تو نخوری؛ من چکنم؟ خاک بخور.

۳۲۶ – ۹۲ بو

	می سرخ گل و قدح گلابست مگر!			در درج بلور لعل نابست مگر!
	یاقوت گداخته در آبست مگر!			مهتاب حجاب آفتابست مگر!..

۳۲۷ – ۳۰ حج – ۹۹ کم – ۱۶۵ رز

	وقت سحر است؛ خیز، ای طرفه پسر،			پر بادۂ لعل کن بلورین[۴] ساغر؛
	کاین یکدم عافیت[۵] درین کنج فنا،			بسیار بجوئی و نیابی دیگر.

۳۲۸ – ۱۳۸ حج

	هر توبه که کردیم، شکستیم دگر،			بر خود در نام و ننگ بستیم دگر،
	عیبم مکنید اگر کنم بیخودیئی؛			کز بادهٔ عشق مست و مستیم دگر.

۳۲۹ – ۱۰۸ کم – ۱۶۶ رز

	آب رخ نو عروس رز پاک مریز،			جز خون دل تائب ناپاک مریز،
	خون دو هزار تن ریاکار خراب[۶]			بر خاک بریز و جرعه بر خاک مریز.

---

1. کم – یا با پسر لاله رخ. رز – یا با پسر ساده رخ.
2. کم و رز – ورد مکن فاش مساز.
3. کم و رز – اندک خور و گه گاه خور و.
4. کم – بلوری.
5. کم و رز – عاریت.
6. رز – تائب نامعلوم.