برگه:NadereAyyamRobaiyatKhayyam.pdf/۳۹۳

---

رباعیات خیام

۳۸۳

 

---

۴۴۹ – ۲۶۶ حج – ۲۵۲ کم – ۲۴۳ رز

	بر قالب غم پذیر[۱] من رحمت کن،			بر جان و دل فقیر[۲] من رحمت کن،
	بر پای خرابات رو من بخشای،			بر دست پیاله گیر من رحمت کن.

۴۵۰ – ۱ ئف

	بر موجب عقل زندگانی کردن،			چون من بکنی؛ که میتوانی کردن.
	استاد تو روزگار چابکدستست؛			چندان بسرت زند که دانی کردن.

۴۵۱ – ۲۰۴ کم – ۲۴۴ رز

	بشنو ز من، ای زبدهٔ یاران کهن،			اندیشه مکن[۳] زین فلک بی‌سر و بن،
	بر گوشهٔ عرصهٔ قناعت[۴] بنشین؛			بازیچهٔ چرخ[۵] را تماشا میکن.

۴۵۲ – ۱۵۴ حج

	تا بتوانی خدمت رندان میکن،			بنیاد نماز و روزه ویران میکن،
	بشنو سخن راست ز خیام عمر؛			می میخور و ره میزن و احسان میکن.

۴۵۳ – ۳ مج

	تا چند کنی خدمت دونان و خسان؟			جان بر سر هر طعمه منه چون مگسان،
	نانی بدو روز خور؛ مکش منت کس؛			خون دل خود خوری؛ نه از نان کسان.

۴۵۴ – ۱۹۷ حج

	تا کی غم آن خورم کزین چرخ کهن			احوال مرا نه سر پدیدست و نه بن؟
	زان پیش که رخت ازین سرا بربندم،			ساقی، بدهم می که همینست سخن.

۴۵۵ – ۲۴۵ رز

	جانها همه آب گشت و دلها همه خون؛			تا جست حقیقت از پس پرده برون.
	ای با علمت خرد رد و گردون دون،			از تو دو جهان پر و تو از هر دو برون.

---

1. کم – یارب بدل اسیر. رز – بر سینهٔ غم پذیر.
2. کم – بر سینه غم پذیر. رز – بر حال دل اسیر.
3. رز – دل تنگ مکن.
4. رز – سلامت.
5. رز – دهر.