برگه:NadereAyyamRobaiyatKhayyam.pdf/۳۹۵

---

رباعیات خیام

۳۸۵

 

---

۴۶۳ – ۱۴ کم – ۲۴۹ رز ۱۲۶ بو

	زین گنبد گردنده بد افعالی بین،			وز جملهٔ[۱] دوستان جهان خالی بین،
	تا بتوانی تو یک نفس خود را باش،			فردا منگر، دی مطلب، حالی بین.[۲]

۴۶۴ – ۲ مج

	قانع بیک استخوان چو کرکس بودن،			به زانکه طفیل خوان ناکس بودن.
	با نان جوین خویش، حقّا، که به است			کالوده بپالودهٔ هر خس بودن.

۴۶۵ – ۳۲۲ حج – ۲۵۰ رز – ۱ مج

	قومی متفکّرند در مذهب و دین،			جمعی متحّیرند در شکّ و یقین[۳]،
	ناگاه منادئی برآید[۴] ز کمین[۵]؛			کای بیخبران راه نه آنست و نه این!

۴۶۶ – ۱۰۸ حج

	گاویست در آسمان و نامش پروین،			یک گاو دگر نهفته در زیر زمین.
	چشم خردت گشای چون اهل یقین؛			زیر و زبر دو گاو مشتی خر بین.

۴۶۷ – ۱۲۸ حج – ۲۵۱ رز

	گر بر قلمم[۶] دست بدی چون یزدان؛			برداشتمی من این فلک را ز میان
	وز خود[۷] فلکی ز نو[۸] چنان ساختمی			کازاده بکام دل رسیدی آسان.

۴۶۸ – ۱۱۲ کم – ۲۵۲ رز

	گویند مرا که می تو کمتر خور[۹] ازین،			آخر بچه عذر بر نداری سر ازین؟»
	عذرم رخ یار و بادهٔ صبحدمست،			انصاف بده؛ چه عذر روشنتر ازین؟!

۴۶۹ – ۵۷ حج – ۲۵۵ رز

	مسکین؛ دل دردمند دیوانهٔ من			هشیار نشد ز عشق جانانهٔ من،
	روزی که شراب عاشقی میدادند[۱۰]،			در خون جگر زدند پیمانهٔ من.

---

1. بو – وز رفتن.
2. کم – فردا مطلب دی منگر الان بین (عبارت «الان» حتماً غلط است.)
3. مج – قومی بگمان فتاده در راه یقین.
4. رز – درآید.
5. مج – میترسم از آنکه بانگ آید روزی.
6. رز – فلکم.
7. رز – نو.
8. رز – دگر چنان.
9. رز – ز می که کمتر خور.
10. رز – در دادند.