این برگ نمونه‌خوانی شده ولی هنوز هم‌سنجی نشده‌است.
۴۹
کنی بعذری واضح روا بود، اما ناکرده به، که عادتی بدست و اگر بر نبیذ مولع باشی عادت مکن که شب آذینه نبیذ خوری، هر چند شب آذینه و شب شنبه نبیذ نباید خورد بهیچ وقت، اما شب آدینه از بهر جمع فردایین را و نماز جمعه را و بنزدیک[۱] شب آدینه نخوری یک هفته نبیذ خوردن بر دل مردم شیرین کنی و زبان عامّه بر تو بسته باشد و اندر کذخدایی توفیر بود، از آنک در سالی پنجاه آدینه بود، پنجاه روزه اخراجات توفیر کرده باشی و جسم و نفس و عقل و روح تو نیز بیآسایذ که در یک هفته دماغ و عروقهاء تو از بخار ملال[۲] شذه باشد، اندر آن یک شب بیآسایذ و خالی شود اندر آسوذن آن یک شب و هم صحبت[۳] و آرامش تن بود و هم در مال توفیر، پس عادتی که ازو پنج خصلت آید باید داشت.
---
