برگه:RobaiyatKhayyamForoughi.pdf/۱۳۷

که حاجت بنقل نداریم.

رباعی ۵۴– در واقع اصل درد خیّام اینست که در این رباعی تصریح کرده است که پس از همه زحمات از حقیقت کار جهان سر در نیاوردیم و دانشمندان همه باین درد مبتلا هستند. این رباعی بشیخ‌الرئیس ابوعلی سینا منسوبست که میفرماید:

	دل گرچه در این بادیه بسیار شتافت			یک موی ندانست ولی موی شکافت
	اندر دل من هزار خورشید بتافت			آخر بکمال ذرّهٔ راه نیافت

این رباعی هم در این معنی بامام فخر رازی منسوبست:

	هرچند دلم ز عشق محروم نشد			کم ماند ز اسرار که مفهوم نشد
	و اکنون که بچشم عقل در مینگرم			معلومم شد که هیچ معلوم نشد

سحابی استرابادی که از عرفای شعرای دورهٔ صفویّه است و رباعیات عرفانی دلکش دارد در این معنی میفرماید:

۱۳۵