این برگ هم‌سنجی شده‌است.
۳۶۴
| من باده خورم ولیک مستی نکنم | ||||||
| الّا بقدح دراز دستی نکنم | ||||||
| دانی غرضم ز می پرستی چه بود | ||||||
| تا همچو تو خویشتن پرستی نکنم | ||||||
۳۶۵
| من بی می ناب زیستن نتوانم | ||||||
| بی باده کشید بار تن نتوانم | ||||||
| من بندهٔ آن دمم که ساقی گوید | ||||||
| یک جام دگر بگیر و من نتوانم | ||||||
۳۶۶
| من ظاهر نیستیّ و هستی دانم | ||||||
| من باطن هر فراز و پستی دانم | ||||||
| با اینهمه از دانش خود شرمم باد | ||||||
| گر مرتبه‌ای ورای مستی دانم | ||||||
