این برگ هم‌سنجی شده‌است.
۴۰۹
| چند از پی حرص و آز تن فرسوده | ||||||
| ای دوست روی گرد جهان بیهوده | ||||||
| رفتند و رویم و دیگر آیند و روند | ||||||
| یکدم بمراد خویشتن نابوده | ||||||
۴۱۰
| دانی ز چه روی اوفتادست و چه راه | ||||||
| آزادی سرو و سوسن اندر افواه | ||||||
| کاین دارد ده زبان ولیکن خاموش | ||||||
| و آنراست دوصد دست ولیکن کوتاه | ||||||
۴۱۱
| دنیا بمراد رانده گیر آخر چه | ||||||
| وین نامهٔ عمر خوانده گیر آخر چه | ||||||
| گیرم که بکام دل بماندی صد سال | ||||||
| صد سال دگر بمانده گیر آخر چه | ||||||
