برگه:RobaiyatKhayyamRamazani.pdf/۳۹

این برگ هم‌سنجی شده‌است.

۵۸

  چون آب بجویبار و چون باد بدشت  
  روزی دگر از نوبت عمرم بگذشت،  
  هرگز غم دو روز مرا یاد نگشت  
  روزی که نیامدست و روزی که گذشت  

۵۹

  چون آمدنم بمن نبد روز نخست  
  وین رفتن بی مراد عزمیست درست  
  برخیز و میان ببند ای ساقی چست  
  کاندوه جهان بمی فرو خواهم شست  

۶۰

  چون ابر به نوروز رخ لاله بشست  
  برخیز و بجام باده کن عزم درست  
  کاین سبزه که امروز تماشاگه تست  
  فردا همه از خاک تو بر خواهد رست