پیشگفتار
واژه «روزنامه» همزمان با نفوذ اسلام در ایران به کار می رفته است و در متون کهنی چون يتيمة الدهر ثعالبی و معجم الادباء کلمه روزنامه و روزنامجه (روزنامچه) دیده می‌شود ، ولی باید دانست که روزنامه در آن دوره حاوی بیان وقایع مهم دربار پادشاهان و شرح زندگانی وزراء و بزرگان بوده و در یک نسخه منتشر می‌شده است.
این واژه تا اوائل دوره قاجار نیز به همین مفهوم به مجموعه‌هایی از این روزنامه‌ها در زبان فارسی موجود است و آخرین مجموعهٔ مستقل از این نوع که سراغ داریم روزنامهٔ میرزا محمد کلانتر شیراز در شرح وقایع زندیه و روزنامه خاطرات محمد حسن خان اعتمادالسلطنه است.
در دوره قاجاریه در معنی واژه روزنامه تغییری پدید آمد و به گزارشهای وقایع نگاران دولتی که از شهرستانها اخبار جاری را به دولت مرکزی می‌نوشتند نیز روزنامه گفته می‌شد .
روزنامه انتشار خبرهای کوتاه و مسائل اجتماعی و سیاسی و اقتصادی زمان خود را سریعتر از کتاب به عهده داشته است و به همین دلیل چاپ و نشر روزنامه در میان مردم با استقبال مواجه شد ، و روزنامه‌ها یکی پس از دیگری هوادارانی پیدا کردند . امروزه روزنامه‌های قدیمی همپای با کتاب و اسناد دولتی یکی از منابع تحقیقی محسوب می‌شوند . از این رو، کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران درصدد احیاء روزنامه های قدیمی برآمده است.
ویژگی مجموعه حاضر در مرحله اول کامل بودن آن و دیگری سبک نویسندگی ساده و روان و از نظر وقوف بر مسائل اجتماعی، سیاسی و تاریخی اخبار آن از نفایس عهد ناصری است. مورخین و پژوهشگران خود نیک میدانند که اگر پژوهش یا تحقیقی بدون مراجعه به همه منابع و اسناد و مدارک صورت پذیرد تا چه حد ناقص و نارساست. به منظور رفع این مشکل کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران با همکاری مرکز مطالعات و
