برگه:TaranehayeKhayyam.pdf/۷۴

این برگ هم‌سنجی شده‌است.

۷۴
ترانه‌های خیام

۱۹

  افسوس که بیفایده فرسوده شدیم،  
  وز داس سپهر سرنگون سوده شدیم،  
  دردا و ندامتا که تا چشم زدیم،  
  نابوده بکام خویش، نابوده شدیم!  

۲۰

  با یار آرمیده باشی همه عمر،  
  لذات جهان چشیده باشی همه عمر،  
  هم آخر کار رحلتت خواهد بود،  
  خوابی باشد که دیده باشی همه عمر،  

۲۱

  اکنون که ز خوشدلی بجز نام نماند،  
  یک همدم پخته جز می خام نماند؛  
  دست طرب از ساغر می باز مگیر  
  امروز که در دست بجز جام نماند!  

۲۲

  ایکاش که جای آرمیدن بودی،  
  یا این ره دور را رسیدن بودی!  
  کاش از پی صد هزار سال از دل خاک،  
  چون سبزه امید بر دمیدن بودی!