دیودور سی‌سی‌لی گوید (کتاب ۱۵، بند ۹۳) «اسم او اخس بود، ولی پس از جلوس بتخت از این جهت خود را اردشیر خواند، که بواسطهٔ سلطنت طولانی اردشیر باحافظه حکم شده بود شاهان بعد باین اسم ملقّب گردند» . اردشیر سوّم یکی از پادشاهانی بود، که در موقع انحلال دولتی بتخت می‌نشینند و از هیچ وسیله برای جمع‌آوری مملکت فروگذار نمی‌کنند. بعض مورّخین عهد قدیم او را بسیار ستمکار و خون‌ریز دانسته‌اند و، اگر نوشته‌های آنان را صحیح بدانیم، باید گفت، که کسی از شاهان دودمان هخامنش حتّی کبوجیه بشدّت عمل و شقاوت او نبوده. (۶۵)- تخت‌جمشید، قراولان (فلاندن و کست، ایران قدیم)
کشتار در خانوادهٔ سلطنت
اردشیر پس از اینکه بتخت نشست، تصمیم کرد تمام اعضای خانوادهٔ سلطنت را بقتل برساند، تا کسی مدّعی تاج‌وتخت نگردد و با این مقصود کاری کرد، که نظایر آن در تاریخ نادر است. در این موقع شاهزاده‌ها و شاهزاده خانمهای زیاد بقتل رسیدند و خواهر اردشیر، که اخا نام داشت و مادرزن او بود، نیز کشته شد. عموی او را با یک‌صد پسر و نواده در حیاطی محبوس داشته همه را تیرباران کردند.
کنت‌کورث[۱] گوید (کتاب ۱۰، فصل ۵)، که اردشیر هشتاد نفر از برادران
- ↑ Quinte-Curce.
