(۶۷)- فروهر (از کتاب اسکاریگر، تاریخ عمومی)
مبحث دوم-سلطنت آرسس
نام
اسم او را چنین نوشته‌اند: دیودور، سترابون و آرّیان-آرسس[۱]، پلوتارک-اآرسس[۲]. در قانون بطلمیوس-آرگس[۳]، که مصحّف آرسس است. اوسویوس-آرسس‌اخی. از نویسندگان قرون اسلامی ابن عبری-آرسس بن اوخوس. ابو ریحان بیرونی-در آثار الباقیه آرسس بن اخس و در صفحهٔ ۸۹ چیزی شبیه فسرون[۴] یا فترون[۵]. اپّر[۶] عالم فرانسوی گمان کرده، که اسم او بپارسی قدیم هوورشه[۷] بوده. اگر اسمی را، که پلوتارک ذکر کرده، صحیح بدانیم، نظر بقاعدهٔ تصحیف اسامی ایرانی در زبان یونانی، ظن غالب این است، که این حدس صحیح باشد. در داستانهای ما اسم این شاه فراموش شده و بنابراین از نویسندگان قرون اسلامی، آنهائی که از مدارک شرقی متابعت کرده‌اند، اسم او را ذکر نکرده‌اند.
نسب
موافق گفتهٔ دیودور او پسر اردشیر سوّم (اخس) بوده. اسم مادر او را بعض مورّخین آتس‌سا نوشته‌اند، ولی محقّقا معلوم نیست، زیرا از زنان اردشیر سوّم دو کس معروف‌اند: یکی آتس‌سا و دیگری دختر اخا. اخا خواهر
