تشکیل می‌کردند و ۴۰۰ تالان نقره می‌پرداختند. این اوّلین ایالتی بود، که داریوش تأسیس کرد.
ایالت دوّم ترکیب شده بود از: مردم می‌سیان[۱]، لیدیان[۲]، لاسونیان[۳]، کابالیان[۴] و هی‌گنیان[۵]. مالیات آن ۵۰۰ تالان بود.
ایالت سوّم یعنی از مردم هلّس‌پونت بطرف راست این بوغاز، مساکن این مردمان بود: فریگیها[۶]، تراکیهای آسیائی[۷]، پافلاگونیها[۸]، کاپادوکیان[۹]، ماریاندینیان[۱۰]، سریانی‌ها. اینها ۳۶۰ تالان می‌دادند (مردم آخری سریانی نبودند، ولی یونانی‌ها آنها را چنین می‌نامیدند).
ایالت چهارم کیلیکیّه تنها. مالیات آن نیز ۵۰۰ تالان نقره و به عدّه روزهای سال ۳۶۰ اسب بود. از این مبلغ ۱۴۰ تالان صرف نگاهداری سواره‌نظام محلّ می‌شد و باقی به خزانۀ داریوش می‌رفت. (این چهار ایالت، که ذکر شد، تماما قسمت‌های آسیای صغیر است، به نقشه آن رجوع شود).
ایالت پنجم از شهر پی‌سیدیّه[۱۱] در حدود کیلیکیّه و سوریّه تا مصر، به استثنای اراضی عرب‌نشین، امتداد می‌یافت و ۳۵۰ تالان می‌پرداخت. فینیقیّه، سوریّه، فلسطین و قبرس جزو این ایالت بودند (قابل توجه است، که این ایالت با بودن فینیقیّه با ثروت در جزو آن بالنّسبه کمتر مالیات می‌داده. شاید از این جهت، که فینیقیها در مواقع لزوم بحریّه خودشان را باختیار دولت ایران می‌گذاشتند. هرودوت گوید، که، چون آنها با رغبت مطیع گشتند، مالیاتشان کمتر بود).
ایالت ششم-مصر، لیبیا[۱۲]، سیرن[۱۳]، برقه[۱۴] جزو ایالت مصر بودند و ۷۰۰ تالان می‌دادند. ۱۲۰ هزار مدیمن غلّه هم برای نگاهداری ساخلو ایران در قصر
