پیشرفته، که توانسته‌اند مضمون کتیبه‌ها را طبع و منتشر کنند. هرچند هنوز بعض قطعات بدست نیامده و بعض عبارات ناقص است، با وجود این مفادّ کتیبه روشن است. از سه نسخه پارسی و عیلامی و بابلی نسخه بابلی بهتر محفوظ مانده و بهمین جهت برای تحقیقات و نیز در ترجمۀ متن‌ها، این نسخه را مبنا قرار داده‌اند.
متن نسخه بابلی دارای ۴۳ سطر است، عیلامی-۵۰ و پارسی قدیم ۵۸ سطر.
مضمون کتیبه‌های مذکور، چنانکه پرشیل [۱]ترجمه کرده این است: (خاطره‌های هیئت آثار عتیقه ایران، ج ۲۱) [۲].
۱-خدای بزرگی است اهورمزد، که آسمان را آفریده، که این زمین را آفریده، که بشر را آفریده، که شادی را برای بشر آفریده، که داریوش را شاه کرده، شاه شاهان بسیار، یگانه رئیسی بین رؤساء بسیار.
۲-منم داریوش، شاه بزرگ، شاه شاهان، شاه ممالک، شاه این زمین، پسر وشتاسپ هخامنشی.
[۳]-داریوش شاه گوید: اهورمزد خدای بزرگی است برتر از تمام خدایان، او مرا آفریده، او مرا شاه کرده، اوست که این مملکت بزرگ را، که دارای مردان شکیل و اسبان خوب است، بمن اعطا کرده. وقتی پدرم وشتاسپ و جدّم ارشام هنوز هردو زنده بودند، اهورمزد بفضل خود، مرا شاه این زمین پهناور کرد. اهورمزد اسبان و مردان عالی را در تمامی این زمین بمن بخشید و مرا شاه این زمین قرار داد. (از این وقت) ۳من خدمت اهورمزد را کردم.
اهورمزد حامی توانای من است و، آنچه که او بمن امر می‌کند بکنم، بدست من انجام و اجرا می‌شود، هرچه من کردم بفضل اهورمزد است.
[۴]-قصر شوش را من ساختم. تزیینات آن از جاهای دور آمده. خاک را کندند، تا آنکه به آرامگاه ۴رسیدم. پس از آنکه خاک را کندند و ریگ بقدر
________________________________________
