این برگ نمونه‌خوانی نشده است.
(۱۱۰) -فرّاش‌آباد، آثار عمارتی (دیولافوا، آثار صنایع قدیم ایران)
شاه گوید: (داریوش) پسر اردشیر شاه بود، اردشیر پسر خشیارشا (شاه) ، خشیارشا (شاه) ، پسر داریوش شاه، (داریوش پسر وشتاسپ) هخامنشی. این اپدانه را بفضل اهورمزد، اناهیتا، مثر، ما (ساختیم؟) اهورمزد، اناهیتا، مثر مرا و سلطنتم و آنچه را، که ما کرده‌ایم، (؟) نگاه دارند.
دوّم-دو لوحۀ کوچک در ۱۳۰۴ (۱۹۲۵-۱۹۲۶ م) در همدان بدست آمد، که یکی از طلا و دیگری از نقره است. داریوش روی این دو لوحه بزبان پارسی و خطّ میخی سطوری نویسانده، که مضمونش چنین است:
«این است مملکتی که دارم، از سک‌ها، که پشت سغد هستند تا کوشیا (حبشه) از هند تا سپرد (لیدیّه) ، که اهورمزد، که بزرگترین خدایان است، بمن عطا کرده، مرا و نیز خاندانم را اهورمزد نگاه دارد» .
