بهرهمند بودند، از جهت اینکه، در حمایت سواره نظام نبودند، تنها ماندند. با وجود این اومن کوشید دستههای سواره نظام را جمع کند، ولی دستههای پهسستاس امتناع ورزیدند و قشون مجبور گردید عقب بنشیند. در ارکان حرب هم در این وقت اختلاف و تشتّت بود، زیرا اومن میخواست جنگ را از نو شروع کند، ولی ولات میخواستند به ایالاتشان برگردند. در این حال مقدونیهای آرژیروسپید، چون خبر یافتند، که اردوگاه در دست دشمن است، بفکر زنان و اطفال و اقربای خود افتاده به هیچیک از دو شقّ مذکور حاضر نگشتند و در نهان با آنتیگون تبانی کرده اومن را به او تسلیم داشتند. بعد آنتیگون بنههای این سپاهیان را به خودشان پس داده، پس از گرفتن بیعت، عدّه آنها را در قشون خود داخل کرد. ولات هم برای حفظ منافع شخصی، سردارشان را رها کردند. پس از آن آنتیگون، که آقای اومن و تمامی لشکر او شده بود، آنتیژن رئیس آرژیروسپیدها را توقیف و در صندوقی کرده، دستور داد آن را آتش زدند، اوداموس را، که از هند برای اومن فیل آورده بود، کشت و سلبانوس [۱]و چند نفر دیگر را، که با او دشمن بودند، نابود کرد. آنتیگون میخواست اومن را نکشد، زیرا چون او را سرداری لایق میدانست، مایل بود از لیاقت او استفاده کند، ولی آرژیروسپیدها با کمال ابرام قتل او را خواستند و آنتیگون او را هم کشت، اما نظر به دوستی سابق امر کرد، جسد او را بسوزانند و خاکسترش را در ظرفی برای دوستان اومن فرستاد (۳۱۷-۳۱۶ ق. م). پس از این کارها، آنتیگون برای قشلاق به ماد رفت و اردوی خود را در دیهی در نزدیکی همدان زد. بعد او قشون خود را در تمامی ماد بپراکند و مخصوصا قسمتی را هم به رگ [۲] (ری کنونی) فرستاد.
دیودور گوید (کتاب ۱۹، بند ۴۴) اسم این صفحه از بدبختیهای بزرگی است، که در ازمنه قدیم برای اهالی روی داده. در این ناحیه شهرهای آباد زیاد بود، ولی زمینلرزهها، اهالی این صفحه را نابود ساخت و شکل زمین بقدری تغییر
________________________________________