(۱۳۸)- سکّه‌های اشک هیجدهم (اردوان سوّم)
مأمور کرد و برای اینکه مردمان مشرق زمین را، از قوّت و ابّهت روم مبهوت سازد، به او دستور داد، که هرچه برای نمودن جلال و عظمت خود لازم دارد، تدارک و مانند سلاطین بزرگ با کبکبه و جلال حرکت کند. اختیارات ژرمانیکوس به حدّی بود، که می‌توانست بدون رجوع به دولت روم پادشاهان دست‌نشانده روم را معزول یا منصوب دارد و حتّی اجازه داشت، که بنظر خودش اعلان جنگ دهد و در مواقع مقتضی عهد صلح ببندد. خلاصه آنکه ژرمانیکوس مانند پادشاه تمام مستملکات روم در آسیا، بطرف مشرق روانه شد. در باب نسب و صفات شخصی او باید گفت، که او پسر بزرگ دروزوس[۱] برادر تی‌بریوس قیصر روم بود و چون بر اثر شورش ژرمن[۲] ها بآن طرف قشون کشیده فاتح گردید، لقب ژرمانیکوس، یعنی فاتح ژرمن‌ها به او دادند، ولی تی‌بریوس باطناً مخالف او بود. این شخص، چنانکه مورّخین رومی نوشته‌اند، رفتاری نجیبانه داشته خلقاً و عادتاً ملایم، مؤدّب، سربازی خوب و محبوب القلوب بوده. ژرمانیکوس در ۱۸ م. به آسیا درآمده بامور حکمرانی پرداخت و اوّل کاری، که کرد، با قشون خود به ارمنستان رفته وارد آرتاکساتا پایتخت آن شد (تاسی‌توس، همان‌جا، بند ۴۳).
