از نوشته‌های تاسی‌توس دیده می‌شود، شخصی بوده ظالم و شقی و حتّی از سایر شاهان اشکانی از این حیث می‌گذشته، ولی رفتارش با مهرداد می‌نماید، که در مواقعی می‌توانسته ملایمت نشان دهد. تدبیر و احتیاطش را می‌توان بیش از شجاعتش دانست. به هرحال او کاری برای پارت نکرد، که نام این دولت را بلند کند، بعکس جنگهای او با برادر و برادرزاده‌اش از قوّت دولت اشکانی کاست و در جنگهای دیگر هم هیچ‌گاه بهره‌مندی نداشت. بالاخره درباره او باید گفت، که منافع شخصی را بر منافع مملکتش ترجیح می‌داد. موافق عقیده یوستی او پسر ارشک گیو بود و پسرخوانده اردوان سوّم. ارشک گیو را یوستی از اشکانیان ارمنستان دانسته[۱] (نام‌های ایرانی، صفحه ۴۱۲).
مبحث سیزدهم. اشک بیست و یکم-ونن دوّم
تاسی‌توس گوید، که پس از، گودرز تخت سلطنت به ونن رسید. او والی ماد بود و پس از گودرز پارتیها او را برای سلطنت طلبیدند (کتاب ۱۲، بند ۱۴)، ولی نویسنده مزبور تصریح نکرده، که ونن چه نسبتی با گودرز داشته. چون معلوم است، که گودرز از اقربای نزدیک خود هرکس به دستش می‌افتاده می‌کشته، باید حدس زد، که ونن نسبتی دور با شاه مزبور داشته. به هرحال بقول تاسی‌توس سلطنت ونن خیلی کوتاه بود و حادثه‌ای نیک یا بد در زمان او روی نداد، بنابراین نامی هم از خود نگذاشت.
سکّه‌هائی، که از سلطنت او بدست آمده، کم و خیلی خشن است. تاریخ این سکّه‌ها از سه ماه آخری ۵۱ و ۹ ماه اوّل ۵۲ م. است (راولین‌سن، ششمین دولت مشرق، صفحه ۲۶۱). یوستی سلطنت این شاه را بین ۵۰ و ۵۱ م.
- ↑ Arsakes Gew in Armen. ۳۴.
