نویسنده مذکور اشتباه کرده و آلانها از نژاد سکائی نبودند. باید آنها را از آریانهای ایرانی دانست. علاوه بر تحقیقات علمی، که این نظر را می‌رساند خود است‌های کنونی هم نظر مذکور را تأیید می‌کنند، زیرا اگر از یک قسمت است بپرسند، که آنها کیستند، جواب می‌دهند «ایرونی» و زبان آنها هم شعبه‌ای از زبانهای ایرانی است.
اما در باب این قوم نویسندگان عهد قدیم چنین نوشته‌اند: دیونی‌سیوس [۱]جغرافیادان، که در میان ۳۰ و ۱۰ ق. م کتاب خود را می‌نوشته این قوم را با داکی‌ها [۲]یعنی نیاکان رومانیهای کنونی و تائوریها [۳]یعنی سکنه شبه‌جزیره قریم اسم می‌برد و بعد باز اسم آنها را با تائوریها و آگاتیرس‌ها (تیره‌ای از سکاهای جنوب روسیّه کنونی) ذکر می‌کند. پلین نویسندۀ معروف عهد قدیم، که در ۲۳ م. تولّد یافته بود، نیز مساکن آنها را در جنوب روسیّه، تقریباً اوکرن [۴]کنونی نشان می‌دهد (تاریخ طبیعی، کتاب ۶، فصل ۱۲، بند ۲۵). یوسف- فلاویوس مورّخ یهود هم همین صفحات را مساکن آنها می‌داند (جنگ‌های یهود، کتاب ۷، فصل ۷، بند ۴).
سنک فیلسوف روم، که معاصر نرون قیصر روم و آموزگار او بود و بعد بحکم او خودکشی کرد، مساکن آنها را قدری دورتر بطرف مغرب می‌نماید (مثلا در حوالی ایستر ۵یا دانوب کنونی).
بطلمیوس بدو قوم آلان قائل است، مساکن یکی را در همان‌جاها می‌داند، که نویسندگان مذکور نشان داده‌اند و محل سکنای دیگری را بین ایمائوس [۵]، یعنی تقریباً کوههای هیمالیای کنونی، و مشرق دریای خزر (جغرافیا، کتاب دوّم، بند ۱۴- کتاب ۳، بند ۵-کتاب ۶، بند ۱۴). این قسمت را از جانشینان ماساژتهای قدیم، که کراراً ذکرشان در کتاب اوّل و دوّم این تألیف گذشته است (از جمله صفحه ۴۷۳) یا از اعقاب آنها می‌دانستند و تصوّر می‌کردند، آلانهائی، که
________________________________________
